24 ഓകന്നാൻ ശിശിയരുകാട് തിരുമ്പി പോയോഞ്ച് ഏശു മാനടവൻകാക്ക് ഓകന്നാനെചൊല്ലി ചൊല്ലി തുടയ്ങ്കത്, “നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പനേ മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് പോയത്? കാത്ത് അടിച്ച് അക്കും ഇക്കും അശേനെ ഊറേയീ?
നങ്കെ ഇനി കുഞ്ചിക്കാടുവോലെ പിശപ്പാനില്ലെ. തങ്കളേ ഒണ്ടായ്ക്കി എടുക്കിനെ കോളാരിലും മാനടവനെ വഞ്ചനവലക്കാരമെ ചെയ്യിനവേരാ ചൊന്നെ ഉവതേശമെ കേട്ട് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും കാത്തിൽ ഉലേനെ ആളുകെ ആവാനില്ലെ.
കന്നാവും കയ്യപ്പാവും വലിയെ പൂയാരിയേരുകാടായ് ഇരുന്തവോളേം ശെക്കരിയാവ് മകനാനെ ഓകന്നാനുക്ക് മണൽ പെത്താരത്തിൽ വച്ചി തെയ്വത്തിലെ വെളിപ്പടുത്ത് കിടച്ചെ.
പുള്ളെ വളന്ത് അവൻ ആത്തുമാവിൽ ഉറച്ചെ. ഇശ്രവേൽ മക്കാക്ക് ഉടയാളമേ വെളിവാക്കിനത് വരേക്ക് മണൽ പെത്താരത്തിലേ പിശച്ചെ.
ഒണ്ണാ പിരിയമാനവേരാളേ, അവനെ ചൊല്ലി നിങ്കെ നയമാ തിക്കിനൊള്ളവേരായായി നിങ്കളമേ ചൂതാനമാ ഇരിൻ. അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ നിച്ചം കെട്ടെ ഇം ആളുകെ വശീൽ പോകാതേം നിങ്കെ ഉറപ്പാനെ ഇടത്തിൽനുൺ ബൂന്ത് പോകാതേം ഇരുക്കും.
അവറെ തണ്ണിനാത്തെ തുമ്പുകംവോലേം ചരിയാനെ വൻ കാത്തിൽ ഓടിനെ മഞ്ചിക്കെട്ടുവോലേം താൻ. അതുനാലെ അവറാത്തുകാൽ ഇരുന്ത് തെയ്വ കാരിയമൊണ്ണും കിടയാത്ത്. അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി കരിങ്കാൽ കുത്തീൽ ഇടമെ ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് അവൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് ചൊല്ലിയതുവോലെ, “‘കരുത്താവിലെ വശീ ഒരുക്കിൻ’ ഒൺ മണൽ പെത്താരത്തിൽ വുളിച്ച് ചൊന്നാ ചത്തം ഏൻതാൻ” ഒൺ ഓകന്നാൻ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻനാലെ തവറി പോകാത്തവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഇല്ലെ, പിന്നെ എന്തെ കാൺമ്പേക്ക് പോയെ? പളപളത്ത് മിന്നിനെ നയമാനെ തുണി ഇട്ടവനമോ? പളപളെ മിനുങ്കിനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഉടുത്ത് നടന്ത് നന്തി പുളച്ച് പിശയ്ക്കിനവേരാ രാശകൊട്ടാരത്തിൽ താനെ.