22 “മനിശനായ് വന്താനാലെ മാനടവൻ നിങ്കളെ വൊറുത്ത് വെക്കം കെടുത്തി കുറുപ്പുകെട്ടവേരാ ഒൺ ചൊല്ലി പുറിച്ച് ചൊന്നവോളെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ.
എൻ നാമം നാലെ എല്ലാരും നിങ്കളെ വീയൊറിഞ്ചാകും; കടശിവരേക്ക് ഒറുപ്പോടെ നിക്കിനവനുക്കുതാൻ രച്ചെ കിടയ്ക്കും.
തെയ്വം നിങ്കളെ കൂശാടുകേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ നൽമെ ചെയ്യിനതുനാലെ കവലെ അടേളത് വന്താലും നിങ്കെ പേടിപ്പാനില്ലെ; അതെ നിനച്ച് ആവലാതിപ്പടുവാനുമില്ലെ.
അവറെ നിങ്കളെ എകൂതര് പള്ളികാട്ടിൽ നുൺ പുറത്തിലാക്കും; ഒണ്ണാലും നിങ്കളെ കൊൽനവൻ അതെ തെയ്വത്തുക്ക് ആകമായ് ചെയ്യെ ഒൺ നിനയ്ക്കിനെ കാലം വരിനെ.
നിങ്കളെ പകയ്ക്കേക്ക് ഉലകത്തുക്ക് കൂടാത്ത്. ഒണ്ണാ ഉലകത്തിലെ ചെയ്തികെ ബൂറാ കുറുപ്പു കെട്ടതാൻ ഒൺ ഏൻ ചൊന്നനാലെ അത് എന്നെ പകയ്ക്കിനെ.
അപ്പണും അതികാരികെ ഇടേൽനുൺ കനേകം ആളുകെ ഏശുവിൽ നമ്പിയെ; ഒണ്ണാ പരീശരുകാട് അവറളെ പള്ളീൽ നുൺ പുറത്തിലായ്ക്കാകും ഒൺ പേടിച്ച് ഉടവുറെ നമ്പിക്കയെ വെളിവുട്ടതില്ലെ.
ചെൻനേ ഒരു തൊല്ലെ ഒൺ എങ്കെ കണ്ടിരുക്കിനെ; ഇം ഉലകമെല്ലാം ഇരുക്കിനെ എകൂതര് ഇടേൽ കലകമെ ഒണ്ടാക്കിനാളും നശരായൻ കൂട്ടത്തിലവേരാളിലെ തലവനും താൻ.
എൻ നാമത്തുക്കുചൂട്ടി അവൻ എന്തെല്ലാം കറുമമടേകേക്ക് ഇരുക്കിനതൊൺ ഏനേ അവനുക്ക് കാട്ടി കൊടുക്കും” ഒണ്ണെ.
ഏൻ അവറാത്തുക്ക് നിൻ വശനമെ കൊടുത്തെ; ഒണ്ണാ ഉലകത്തുക്ക് അവറകാൽ വുറോതമായെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകത്തിലൊള്ളാ അല്ലാത്തതുവോലെ അവറളും ഉലകത്തുക്കൊള്ളവേരാ അല്ലാത്തതുനാലതാൻ അവറെ ചേരകാക്ക് വുറോതമായത്.
എൻ നാമം നാലെ നിങ്കളെ വൊറുക്കുകേം ചെയ്യും.
ഉടയാ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുകേക്ക് നോയ്ക്കാ അതെ നാശമായ്ക്കാകും; ഒണ്ണാ ഏൻനാലെ ഉടയാ ഉശിരെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടാ അവൻ അതെ കാപ്പാത്തും.
പവുലോശ് ഇകനെ ചൊല്ലി ഓയിമവരേക്ക് മാനടവൻ അവനെ കുറിപ്പാ കേട്ട് ഇരുന്തെ; ഒണ്ണാ പിന്നെ അവറെ ഉടവറെ വലിയെ തൊണ്ടേൽ കുലവപ്പട്ടിയെ, “ഇകത്തവനയെല്ലാം ഇം പൂമിനാട്ടിൽ ഉശിരോടെ വയ്പ്പാനില്ലെ; അവനെ കൊണ്ണാറീൻ; ചെൻ ഉശിരോടെ ഇരുപ്പേക്ക് ഓകം നാത്തെ” ഒണ്ണെ.
അവറെ അവൻകാൽ, “നീ പാപത്തിലേ പുറന്താ നാലെ നീ എങ്കളെ എട്ടിത്തനമെ കോക്കിനതീ?” ഒൺ കേട്ട് പള്ളീൽ നുൺ പുറത്തിലായ്ക്കെ.
അകനെ അവറെ അവനെ മുന്തിരി തോട്ടത്തിൽ നുൺ പുറത്തിലായ്ക്കി കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ. “ഒണ്ണാ അത്തോട്ടത്തിലെ ഉടയാ ഇനി എന്തെ ചെയ്യിളെ?” ഒൺ ഏശു അവറകാൽ കേട്ടെ.
ഏൻനാലെ നിങ്കളെ നാട്ടുമന്നരുക്കും രാശാവുകാട്ടുക്കും മില്ലോട് കൊണ്ടോയ് നുറുത്തുകേം അത് അവറാത്തുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും ശാച്ചിയമാകേക്ക് ഇടവരും.
ഇപ്പെ പഞ്ചത്തുക്ക് ഇരുക്കിനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ തുൺ മതി വരും; ഇപ്പെ കേശിനെ നിങ്കെ ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ചിരിക്കും.”
ചോതനെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ; ഇം ചോതനകാട്ടിൽ അകപ്പട്ട് പോകാതെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പായ് നിക്കിനവനുക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരെ ബൊകുമാനമായ് കൊടുക്കും. അം ഉശിരെ തെയ്വം ഉടയാളെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനുക്ക് കൊടുക്കുമൊൺ വാക്കെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാൻ.