42 പിത്തുനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് ഏശു എന്തി ആരും നാത്താനുക്ക് പോയെ. മാനടവൻ അവനെ തേടി അവൻ ഇരുന്താനുക്ക് വന്താലെ, “എങ്കളെ വുട്ട് ഏടേക്കും മണ്ടാതെ” ഒൺ കെഞ്ചി ചൊല്ലിയെ.
അക്കാലത്തിൽ ഒരുനാ വായാതുവച്ചൂട്ടി ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അൻ റാവ് വുടീനതുവരേക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയിരുന്തെ.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “എന്നെ കടത്തി വുട്ടവനിലെ പിരിയമെ ചെയ്യിനതും അവൻ എനക്ക് ഏത്തു വുട്ടെ വേലേ ചെയ് മുടിക്കിനതും താൻ എൻ തീൻ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അങ്ക് നാത്തെ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായവോളെ അവറെ ഏശുവെ തേടി വള്ളത്തിൽ ഓറി കവർന്നകൂമുക്ക് പോയെ.
അകനെ ശമരിയാക്കാറാ അവൻകാക്ക് വന്തു ഉടവുറെ പട്ടണത്തിൽ ഇരുക്കോണുമൊൺ അവൻകാക്ക് കെഞ്ചി കേട്ടനാലെ അവൻ ഇരണ്ടുനാ അങ്ക് ഇരുന്തെ.
“നേരമോറി പെയ്തും മണ്ടിയേയെ അതുനാലെ എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലി അവറെ കട്ടായം പുടിച്ചെ. അതുനാലെ ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ തങ്കുകേക്ക് പോയെ.
ഒണ്ണാ അവൻ പോയവശീൽ ഉടയാക്ക് കിടച്ചെ ചുകമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിടന്ത് പോയെ; അതുനാലെ ഏശുവുക്ക് പുറത്തിൽ ഉറങ്കി നടപ്പേക്ക് കൂടാതെ ആൾ നാത്താനേ ഇരുന്തെ; അപ്പണും എല്ലാ ഇടത്തിൽ നുണ്ണും ആൾകെ വരുമെ.