27 അന്നേരം മനിശൻ മകൻ ചരിയാനെ ചക്കിതിയിലും തകത്തകെ വെട്ടത്തിലും മഞ്ചീൽ വെളിപ്പടിനതെ അവറെ കാണും.
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.
അന്നേരം മനിശൻ മകനിലെ അടകാളം വാനത്തിൽ വെളിപ്പടും; അണ്ണേക്ക് പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതിയേരും മനിശൻ മകൻ വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടിൽ വൻ ചക്കിതിയോടേം തകത്തകെ വെട്ടമോടേം വരിനതെ കണ്ട് ഉടവൻ ചങ്കുക്കടിച്ച് കോത്തേം കുലവേമായ് നിക്കും.
അന്നേരം മനിശനായ് വന്താ അതികാരമോടേം തകത്തകെ ഒൺ നിക്കിനെ വെളിച്ചമായും വാനത്തിൽ വരുനതെ കാണും.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏ, നീ ചൊന്നത് ചരിതാൻ; ഇനിയിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
പിന്നെ ഏൻ വൊളുത്തെ മഞ്ചാം മഞ്ചീൽ മനിശൻ മകൻവോലത്തെ ഉരുവമൊള്ളെ ഒരാ തലേൽ പൊൻ കിരികിടമാം കയ്യിൽ ഉരുക്കൊള്ളെ കോങ്ക്റാവ് കിള്ളിയാം പുടിച്ച് ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ.
വാനത്തിലെ ചക്കിതികാട് ഉളകി പോനനാലെ പൂമിനാട്ടുക്ക് എന്താവെ പോനതൊൺ നിനച്ച് അരണ്ട് മനിശെ മാനടവൻകാട് ചോന്ത് പറന്തോനെ.