41 ഏശു അവറകാക്ക്, “കിരിശ്ത്തു താവീത് മകൻ ഒൺ ചൊന്നത് എകനെ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അബുറാകാം മകനാനെ താവീത് മകൻ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ വർളാട് ഇകനതാൻ:
അവൻ ഒരു പലകപ്പാട്ടുകാറൻ താൻ. അവനവോലയേ അവൻ വർളാട്ടിലെ ഒരാളെ രാശാവായ് കോയിമെ കട്ടിലേലിരുത്തുമൊൺ തെയ്വം അവനുക്ക് കൊടുത്തെ വാക്കെ നിനച്ച്,
താവീത് തലവശീൽ നുണ്ണും അവൻ പിശച്ചെ പട്ടണമാനെ ബെതിലകേമിൽ നുണ്ണും കിരിശ്ത്തു വരിനെ ഒൺതാനെ? തിരുവെളുത്ത് ചൊന്നത്” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശു ഒണ്ണെ ഏൻ ശവകാട്ടുക്കുചൂട്ടി നിങ്കകാൽ ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊൽവെ എൻ തൂതനെ കടത്തിവുട്ടെ; ഏൻ താവീതിലെ വേരും തലവശിക്കാറനും വെട്ടമൊള്ളതുമാനെ പിലത്താൻ വെള്ളീം താൻ.”
ഏശു അങ്ക് ഇരുന്ത് മില്ലോട്ടുക്ക് പോയവോളെ ഇരണ്ടു കുരുടരുകാട്, “താവീത് മകനേ, എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് പുറകോടേ പോയെ.