43 അപ്പണേ അവൻ കണ്ണുക്ക് പാരുവെ കിടച്ചെ. അവൻ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്ത് ഏശുവുക്ക് പുറകോടേ പോയെ; ഇതെ കണ്ടു നുണ്ണെ മാനടവനൊത്തേ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ.
ഇതെചൊല്ലി കേട്ടാലെ എന്നെ നിനച്ച് അവറെ തെയ്വത്തുക്ക് മകിമെ കൊടുത്തെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
അവറെ ഇതെ കേട്ടതും ബുറീനെ ഇരുന്തെ. “എകൂതരല്ലാത്തെ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ നൽ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി മനം തിരുമ്പുകേക്കൊള്ളെ അവശിരം കിടച്ചേയതേ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വമെ പാടി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
ഒണ്ണാ ഇകനെ ആയതെ കണ്ട് മാനടവൻകാടെല്ലാം തെയ്വമെ വുളിച്ച് മകിമപ്പടുത്തിയനാലെ അവറാത്തുക്കു തണ്ടനേ കൊടുപ്പേക്ക് ഒരു വശീം നാപ്പോയനാലെ പിന്നേം അവറാത്തുക്ക് തിട്ടമിട്ട് കടത്തിവുട്ടെ.
ഏശു ഇതെ ചൊല്ലിയവോളെ വുറോതികെ മുച്ചൂടും മാനം കെട്ടേയെ; ഒണ്ണാ ഏശുവുനാലെ നടക്കിനെ അരിശുകമെ എല്ലാം കണ്ടോൺ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ബൂറാ ഒത്തേ പിരിയമായെ.
അതെ കണ്ടവേരായെല്ലാം അരിശുകപ്പട്ട് തെയ്വമെ മകിമപ്പടുത്തി, “നങ്കെ ഉണ്ണേക്കുവരെ കാണാത്തെ അരിശുകമാനെ കാരിയങ്കാടെ കണ്ടിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവേകാക്ക് പോയി നോവുകാൽ അവളെ വുട്ട് മണ്ട് ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ; അപ്പണേ അം നോവ് അവളെ വുട്ടുപോയെ; അന്നേരമേ അവെ എന്തി അവറാത്തുക്കു പമ്പുലമെ ചെയ്യെ.
കുരുടരുകാടും മൊണ്ടികാടും തെയ്വ ആലയത്തിൽ അവൻകാക്ക് വന്തെ; അവൻ അവറളെ ചുകമായ്ക്കെ.
അങ്ക് നുണ്ണെ മാനടവൻകാട് അതെ കണ്ട് അരണ്ടാലെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ഇകത്തെ അതികാരമെ കൊടുത്തെ തെയ്വമെ മകിമപ്പടുത്തിയെ.
അതുനാലെ അവനിൽ നമ്പുനെ നിങ്കളയോ ഇരുട്ടിൽ ഇരുന്ത് അരിശുകമാനെ ഉടയാ വെളിച്ചത്തിൽ പിശയ്ക്കുവേക്ക് പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ ചുത്തമാനെ ചൊന്തെ ചാതീ ചനമുമായ്ക്കവൻ നല്ലെ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുവേക്കുചൂട്ടി പൂയാരിയേരുകാടായും രാശാവുകാടായും നിങ്കെ ആയിരുക്കിനെ.
അവൻ ഒലിവ് മലേലെ ഉറക്കച്ചാരിൽ വന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് ഒത്തേ വന്ത് തങ്കെ കണ്ടെ അരിശുകമെചൊല്ലി ചൊല്ലി പിരിയമോറി വലിയെ വായിൽ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ.
അവറെ എല്ലാരും തെയ്വത്തിലെ വൻ ചക്കിതീലെ അരിശുകമെ കണ്ടാലെ ചരിയാനത്തിൽ വെമ്പിയേയെ. ഏശു ചെയ്യതെ കണ്ട് എല്ലാരും വെമ്പിയിരുന്തവോളെ അവൻ ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക്,