37 “നശരായൻ ഏശുതാൻ ഇത്തോടെ നടന്ത് പോനത്” ഒൺ അവറെ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അങ്ക് നശരത്ത് ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിൽ പോയ് പിശച്ചെ. അകനെ, “അവനെ നശരായൻ ഒണ്ണെ പേരെ വുളിക്കും” ഒൺ ഏശുവെ ചൊല്ലി പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ വെളിയേത്തിയെ കാരിയം നടമായെ.
“എനക്ക് പുടിച്ചെ കാലത്തിൽ ഏൻ നിൻ വായാതുകെ കേട്ട്, രച്ചേലെ നാളിൽ ഏൻ നിനക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യെ” ഒൺ തെയ്വം വെളിപ്പടുത്തി തരിനതാനേ? ഇപ്പെ താൻ തെയ്വത്തുക്ക് പുടിച്ചെ കാലം; ഇപ്പെ താൻ രച്ചേലെ നാളും.
നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറച്ചാളും ചത്തവേരാളിൽനുൺ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്തു എത്തിയവനാനെ നശരായൻ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ താൻ ചെന്നുക്ക് നൽചുകം കിടച്ച് നിങ്കാക്ക് മില്ലോട് നിക്കിനതൊൺ നിങ്കളും ഇശ്രവേലിലെ മാനടവൻ മുച്ചൂടും അറിഞ്ചോകോണും.
ഇശ്രവേലിലവേരാളേ, ഇം വശനമെ കോളിൻ. നശരായൻ ഏശു ഒണ്ണെ മനിശനുക്ക് തെയ്വം താൻ അതികാരമെ കൊടുത്തതൊണ്ണത് നിനേൻ; അരിശുകത്തിലും അടകാളത്തിലും നിങ്കാക്ക് കാട്ടി തന്തിരുക്കിനെ.
പിന്നെ പീലാത്തോശ് “നശരായൻ ഏശു എകൂതര് രാശാവ്” ഒൺ ഒരു കുറിപ്പെ എളുതി അതെ ഏശുവിലെ ശിലുവേക്ക് മീത്തോട് പതിയ്ക്കെ വച്ചെ.
പിലിപ്പോശ് നതാനിയേലെ കണ്ടാലെ അവൻകാക്ക്, “മോശേലെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകങ്കാട്ടിലും എളുതി വച്ചിരുക്കിനെ ഓശേപ്പു മകനാനെ നശരത്തുകാറൻ ഏശുവെ എങ്കെ കണ്ടു പുടിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ അവൻ അവറളും മത്തും നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോകേം അവൻ അവറെ ചൊൽപ്പടീക്ക് പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ. ഇം കാരിയങ്കാടയെല്ലാം അവൻ തള്ളെ മനശീൽ എടുത്തുവച്ചെ.
ഒരു കൂട്ടമാളുകെ അത്തോടെ നടന്ത് പോനതെ കേട്ടവോളെ “ഇതെന്ത്?” ഒൺ അവൻ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് അവൻ, “ഏശുവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമേ” ഒൺ വലിയതാ കതറി കോന്ത് വുളിച്ചെ.