35 നിൻ കൂര നാതിനാതയായോകും; ‘കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനാ ഓകമൊള്ളാ’ ഒൺ നിങ്കെ ചൊന്നതുവരേക്ക് നിങ്കെ ഇനി എന്നെ കാണാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.”
ഈന്തപ്പനേലെ കുരുത്തോലയാം എടുത്ത് അവനെ കാൺമ്പെ വന്തെ. അവറെ, “‘ഓശാനാ’ ഇശ്രവേലിലെ രാശാവായ് കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനവൻ മകത്തപ്പടട്ടെ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
ഏശുവുക്ക് മിന്നുക്കും പുറക്കും നടന്തെ മാനടവൻകാട്, “താവീത് മകനുക്ക് ഓശന്നാ; കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനവൻ മകിമപ്പടട്ടെ; മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം ഓശന്നാ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
അവറെ വാളിൽ ചാവുകേം ഉലകത്തിലെ എല്ലാ ചാതീകാട്ടുക്കും അടിമകാടായി കൊണ്ടോകേം എകൂതാ ചാതീൽ അല്ലാത്തവേരാക്കൊള്ളെ കാലം തികേനവരേക്ക് എരുശലേമെ അവറെ ഉടവുറെ പാതപീടമായ്ക്കി നാശമാക്കുകേം ചെയ്യും ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
ഏശു എരുശലേം പട്ടണത്തുക്ക് കിട്ടെ വന്തവോളെ പട്ടണമെ കണ്ട് അതെ നിനച്ച്,