9 ഒണ്ണാ മനിശരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് എന്നെ തള്ളി ചൊന്നവനെ തെയ്വ തൂതരുക്ക് മില്ലോടും തള്ളി ചൊല്ലും.
നങ്കെ കറുമമടേനതൊണ്ണാ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ അതികാരമെ നടത്തും. നങ്കെ അവനെ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയേ അവനും നങ്കളെ പുറിച്ച് ചൊല്ലും.
ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ മനിശനായ് വന്താളും അവനെ ചൊല്ലി വെക്കപ്പടും; മനിശനായ് വന്തെ ഏൻ എൻ മകത്തത്തിലും തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ മകത്തത്തിലും ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ അവനപ്പത്തീം വെക്കപ്പടും.
തിശനാതെ പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ ഇക്കാലത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ, മീത് ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ അതികാരത്തോടേം ചക്കിതിയോടേം ചുത്തമാനെ തൂതരും മത്തും വരും. അവ്വോളെ മനിശനായ് വന്തെ ഏനും അവറളെ നിനച്ച് വെക്കമെ നിനയ്ക്കും.”
ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും മനിശരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട് എന്നെ തളളി ചൊല്ലിയേ അവനെ മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് ഏനും തളളി ചൊല്ലും.
എനക്ക് നിൻ കാരിയങ്കാടെ തിക്കിലൊണ്ട്. ഇതി, ഏൻ നിനക്ക് മില്ലോട് ഒരു വാതലെ തുറന്ത് വച്ചിരുക്കിനെ; അതെ ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്. നിനക്ക് ഒരുത്തിനതാൻ തുറമൊണ്ട് ഒണ്ണാലും നീ എൻ വശനമെ കാത്തെ, എൻ നാമമെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടതുമില്ലെ.
അണ്ണേക്ക് ഏൻ അവറകാൽ, “എനക്ക് നിങ്കളെ ഒരുനാളും തിക്കിലെ; കെട്ടെ കാരിയമെ ചെയ് നടക്കിനവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടുപോനിൻ” ഒൺ ചൊല്ലും.
മകനെ തള്ളി ചൊന്നവൻ കൂട്ടത്തിൽ തകപ്പനാനെ തെയ്വം നാത്തെ; മകനെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ കൂട്ടത്തിൽ തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഒണ്ട്.
അത്തുക്ക് അവൻ, ‘എനക്ക് നിങ്കളെ തിക്കിലെ ഒൺ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.
പിന്നെ അവൻ ഉടയാക്ക് ഇടത്തക്കോട്ടിലവേരാകാൽ, “ചാപ്പം കിടച്ചവേരാളേ, എന്നെ വുട്ടു പിശാശീക്കും അവൻ തൂതരുകാട്ടുക്കും ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ തീ നരകത്തുക്ക് പോനിൻ.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
അകനതാൻ പാപത്തിൽ നുൺ മനം തിരുപ്പി വരിനെ ഒരാളെചൊല്ലി തെയ്വത്തിലെ തൂതര് കൂട്ടത്തിൽ ചരിയാനെ പിരിയമൊണ്ടാകും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.”
ഒണ്ണാ പത്തിരോശ്, “പെൺ പുള്ളേ, എനക്ക് അവനെ തിക്കിലെ” ഒൺ പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.