7 ‘എന്നെ തൊന്തരവെ ചെയ്യാതെ വാതിലെ അടച്ചിരുക്കിനെ കുഞ്ചിക്കാടും ഏനും മൊത്തമാ കിടന്ത് ഉറങ്കിനെ; എനക്ക് എന്തി വന്ത് തരുകേക്ക് കൂടാത്ത്’ ഒൺ അകത്തിലിരുന്ത് വതിലെ ചൊല്ലിയാലും
കൂര ഉടയാ എന്തി വാതലെ അടച്ചോഞ്ചി നിങ്കെ പുറത്തോട് നുൺ, ‘എശമാനനേ, വാതലെ തുറന്ത് തരോണുമെ’ ഒൺ ചൊല്ലി വാതലുക്ക് അടിക്കിനവോളെ, ‘നിങ്കെ ഏടനുൺ വന്തതൊൺ എനക്ക് തിക്കിലെ’ ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലും.
കടശീക്ക് ഏൻ ചൊന്നത്, ഇനി ആരും എനക്ക് ഒരു തൊല്ലയാം ചെയ്വാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഏശുവുക്കൊള്ളാ ഒണ്ണത്തിലെ അടകാളം താൻ എൻ ഉടമ്പിൽ കാണത്.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; കൂരേകാൽ ആയവോളെ പട്ടാളത്തലവൻ ഉടയാ ഇണങ്കരെ ഏശുവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “കരുത്താവേ, നീ വരുത്തപ്പടാതെ; നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ.
അതുനാലെ പുത്തിനാത്തെ ഉളന്താരിച്ചിയേര് എണ്ണെ വാങ്കുവേക്ക് പോയെ; അവറെ വാങ്കുവേക്ക് പോയെ തന്നിക്കാട് മണവാളൻ വന്തെ; ഒരിയ്ങ്കിരുന്തവേരാ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ കലിയാണെ വിരുന്തുക്കു പോയ് വാതലെ അടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
എൻ ഇണങ്കൻ ഒരു പണ്ണേക്ക് പോകേക്ക് കൂരേൽ വന്തിരുക്കിനെ; അവനുക്ക് കൊടുപ്പേക്ക് എൻകാൽ ഒണ്ണും നാത്തെ’ ഒൺ നീ അവൻകാൽ കോക്കിനവോളെ,
അവൻ നിൻ ഇണങ്കൻനാലെ എന്തി താരാതിരുന്താലും നീ മാനം കെട്ട് പിന്നേം പിന്നേം കോക്കിനതുനാലെ അവൻ എന്തി നിനക്ക് തേവായാനെ അപ്പമെ തരും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.