17 ഒണ്ണാ അവറെ നിനച്ചതെ ഏശുവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായതും, “ഏളെ രാച്ചമും ഇരണ്ടായ് പുറിഞ്ച് അടിച്ച് പിണയ്ങ്കതൊണ്ണാ നാശമായ് മണ്ടും; ഒരേ കൂരേലവേരാളും അകനയേതാൻ, ഉടവുറളേ പുറിഞ്ച് അടിച്ച് പിണയ്ങ്കാ അവറളും നാശമായോകും.
അവേക്ക് പുറകോടേ പോനവേരാളെ ഏൻ കൊണ്ണൊറിയും; ഏൻ ഉള്ളങ്കാടാം ഇതയമാം ചോതനെ ചെയ്യെടുക്കിനവൻ ഒൺ എല്ലാ ശവകാട്ടുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാകും; നിങ്കെ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.
അവനുക്ക് മനിശനിലെ ഉള്ളത്തിൽ ഒള്ളതെചൊല്ലി തിക്കിനൊള്ളനാലെ മനിശനെചൊല്ലി വോറാരും ചൊല്ലി കൊടുക്കിളെ കാരിയമുമില്ലെ.
ഒണ്ണാ അവറെ മനശീൽ നിനച്ചെ കാരിയങ്കാടെ ഏശുവുക്ക് വെളിവായതും, “നിങ്കെ എന്തുക്ക് ഇകനെ ഇതയത്തിൽ നിച്ചനാതെ നിനയ്ക്കിനെ?