36 “കളവാണികെ കയ്യിൽ അകപ്പട്ടാക്ക് ഇം മൂണാളിൽ ആരുനേ കിട്ടെ കൂരക്കാറൻ ഒൺ നീ നിനയ്ക്കിനത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
ഒണ്ണാ അവറെ കയ്യിൽ അണെ തിരുപ്പി കൊടുപ്പേക്ക് നാപ്പോയനാലെ അവൻ ഇരണ്ടാ കടനാം വേണ്ടയൊൺ വച്ചെ; അകനയൊണ്ണാ അത്തിൽ ആരുനേ അവൻകാൽ ചരിയാനെ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുക്കിളത്” ഒൺ കേട്ടെ.
“മശികായചൊല്ലി നിങ്കാക്ക് എന്തനേത്ത് തോണെ? അവൻ ആര് മകൻ?” ഒൺ കേട്ടെ. “താവീത് മകൻ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “നിച്ചമാ” ഒൺ ഏൽത്തെ. പത്തിരോശ് കൂരേൽ വന്തവോളെ ഏശു മിന്നേ അവൻകാൽ, “ശീമോനേ നിനക്ക് എന്തനേത്ത് തോണെ? ആരുനേ പൂമിനാട്ടിലെ രാശാക്കൻമാരുകാട്ടുക്ക് കരമെ കൊടുക്കിനത്? രാശാവിലെ ചൊന്തെ മക്കളോ അന്നിയരോ?” ഒൺ കേട്ടെ.
പിത്തുനാ അവൻ പോയവോളെ ഇരണ്ട് വെള്ളി അണയെ എടുത്ത് ചാവാടിക്കാറനുക്ക് കൊടുത്താലെ ചൊല്ലിയത്, ‘കുറിപ്പാ ഇമ്പാളെ നോയ്ക്കോകോണും; എന്തൊണ്ണാലും അതികമാ ചിലവ് വന്താ ഏൻ തിരുമ്പി വരിനവോളെ തന്താകാം’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.”
“അവനുക്ക് കനിവെ കാട്ടിയാതാൻ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “നീയും പോയ് അകനയേ ചെയ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.