12 അം കന്നേൽ അവനെ ചൊല്ലി വൻ കുശുകുശുക്കെ ഒണ്ടായെ, “അവൻ നല്ലവൻ” ഒൺ ചിലവേരാളും “ഇല്ലെ, അവൻ മാനടവൻകാടെ വഞ്ചിക്കിനെ” ഒൺ വോറെ ഒള്ളവേരാളും ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പരീശരുകാട്ടിൽ ചിലവേരാ, “ഇമ്പാൾ തെയ്വത്തിൽ നുൺ ഒള്ളാ നാത്തെ; എന്തൊണ്ണാ അവൻ ശബത്തെ പാലിക്കിനതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഒണ്ണാ വോറേ ചിലവേരാ, “ഇമ്പാൾ പാപിയൊണ്ണാ ഇകത്തെ അരിശുകമാനെ അടകാളമെ ചെയ്യിനത് എകനെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അകനെ അവറെ ഇരണ്ട് പങ്കായ് പുറിഞ്ച് കലവിരി ഒണ്ടായെ.
പരീശരുകാട് അവറാത്തുകാക്ക്, “നിങ്കളാം അവൻ ഏമാത്തിയാച്ചതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശുവെ ചൊല്ലി മാനടവൻകാട് ഇകനയെല്ലാം ചൊല്ലി കുശുകുശുക്കിനെ ഒൺ പരീശരുകാട്ടുക്ക് കേൾവിപ്പട്ടവോളെ അവനെ പുടിച്ച് കെട്ടുകേക്കുചൂട്ടി പരീശരുകാടും വലിയെ പൂയാരിയേരും പടയാളികളെ കടത്തിവുട്ടെ.
വഞ്ചനേം നിച്ചംകെട്ടെ പിശപ്പിൽ ഇരുന്ത് നടക്കിനെ മനിശരുമൊള്ളെ ഇം ഉലകത്തിൽ പിശയ്ക്കിനെ നിങ്കെ ചുത്തമാനെ മനശൊള്ളവേരാളും കുത്തം നാത്തവേരാളുമാനെ തെയ്വ മക്കെ ആളത്തുക്ക് എല്ലാ കാരിയമാം പൊറുപൊറുപ്പുനാതെ ചെയ്യിൻ.
ഒരുവോളെ നീതിമാനാനെ ഒരാക്കുചൂട്ടിയോ അല്ലേയ്ക്കൊണ്ണാ തനക്കുചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും നൽമെ ചെയ്യെ ഒരാക്കുചൂട്ടിയോ ചാവേക്ക് ആരൊണ്ണാലും ഒരാ തുനിയും.
ബർന്നബാശ് നല്ലെ മനിശനും തെയ്വ ആത്തുമാവിലും നമ്പിക്കേലും ഇരുന്താ താൻ; അകനെ കനേമാളുകളെ കരുത്താവുകാക്ക് കുടത്തെ.
അത്തുക്ക് അവറെ, “നീ കെലീലാക്കാറനീ? തിരുവെളുത്തിൽ വാശിച്ച് നോക്ക് ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനും കെലീലാവിൽ നുണ്ണും വാരാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ചെയ്യെ അടകാളമെ കണ്ടോൺ ആളുകെ, “ഉലകത്തുക്ക് വരുകേക്കിരുക്കിനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ചെൻതാൻ ചത്തിയം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എകൂതാ തേശത്തിലെ അരമത്തിയാ ഒണ്ണെ പട്ടണക്കാറൻ താൻ ഓശേപ്പ്. അവൻ നല്ലവനും നീതിമാനും തെയ്വ രാച്ചം വരിനതെ കാത്ത് ഇരുന്താളും താൻ. അവൻ ശന്നത്തിരീം കൂട്ടക്കാറനായിരുന്തപ്പണും അവറെ എടുത്തെ തീരുമാനത്തുക്ക് ഒത്തു വന്തതില്ലെ.
നടന്തെ കാരിയങ്കാടെ ബൂറാ ശതാതിപൻ കണ്ടാലെ, “ഇം മനിശൻ നിച്ചമാ നീതിമാൻ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലി തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാൽ, “നീ എന്തുക്ക് എന്നെ നല്ലവൻ ഒൺ വുളിക്കിനെ?” ഒൺ കേട്ടെ. “തെയ്വം ഒരാമട്ടും താൻ നല്ലവൻ; വോറെ ആരും നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം എല്ലാരും അരണ്ട് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, “ചരിയാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ നങ്കെ ഇടേൽ എന്തിയിരുക്കിനെ; തെയ്വം ഉടയാ ആളുകെ രച്ചിപ്പേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
ഒരു നല്ലെ മനിശൻ ഉടയാ നല്ലെ ചമ്പാത്തത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ നല്ലതുകാടെ പുറത്തുക്ക് വുടുക്കിനെ; കുറുപ്പു കെട്ടെ മനിശൻ ഉടയാ ഇതയത്തിൽ നുറഞ്ചിരുക്കിനെ കുറുപ്പു കെട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ. ഉടയാ ഇതയത്തിൽ നുറഞ്ച് കവിയിനതുതാൻ വായ് വശിയേ പുറത്തുക്ക് വരിനത്.
“എശമാനനേ, അം വഞ്ചനക്കാറൻ ഉശിരോടിരുന്തവോളെ, ‘മൂണുനാളോഞ്ച് ഏൻ ഉശിരോറി എന്തിവരും’ ഒൺ ചൊല്ലിയതെ എങ്കാക്ക് നിനവ് വന്തിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ അവനെ പുടിപ്പേക്ക് അവറെ പയണമിട്ടെ; ഒണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാട് ഏശുവെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഒൺ കണ്ടനാലെ അവറെ മാനടവൻകാടെ ചരിയാനത്തിൽ പേടിച്ചെ.
അതുനാലെ ഒരു ശിശിയൻ ഉടയാ വാത്തിയാരുവോലയാനത് ശിശിയനുക്ക് മതി; എശമാനൻവോലയാനത് പണ്ണക്കാറനുക്കും മതി. കൂരക്കാറനെ ബേൽശബൂൽ ഒൺ വുളിച്ചതൊണ്ണാ കൂരേലവേരാളെ അതക്കാട്ടീം കെട്ടെ പേരെ വുളിക്കും.