10 അവൻ തമ്പിയേരുകാട് പെരുനാളുക്ക് പോയോഞ്ചി അവനും ആരുക്കും തിക്കിനാതയെ കോളാരാ പോയെ.
കോളിൻ, ഏൻ നിങ്കളെ ചെന്നായ്കാട്ടുക്ക് നടുവെ ആടവോലെ എൻ അതികാരമെ തന്ത് കടത്തിവുടുക്കിനെ. അതുനാലെ പാമ്പുവോലെ പുത്തി ഒള്ളവേരാളും പുറാവോലെ കളങ്കം നാത്തവേരാളുമായ് പിശേനിൻ.
ഒണ്ണാ കാലം തികഞ്ചവോളെ പെൺ പുള്ളയേത്തിൽ നുൺ പുറന്തവനായി നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടമെ പാലിച്ചി പിശച്ചാളായ് തെയ്വം ഉടയാ മകനാനെ ഏശുവെ കടത്തിവുട്ടെ.
അതുനാലെ ഏശു അതോഞ്ച് എകൂതര് കുടിയിടേൽ നടകാതെ അങ്കവുട്ടു മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് കിട്ടയൊള്ളെ എപ്പുറയീം എന്നെ കൂറാ പോയ് ശിശിയരും മത്തും അങ്ക് ഇരുന്തെ.
എന്തൊണ്ണാ അവൻ തമ്പിയേരുകൂടി അവനേത്തിൽ നമ്പാപ്പോയെ.
അന്നേരം അവൻ തമ്പിയേര് അവൻകാക്ക്, “നീ ചെയ്യിനെ ഇം അരിശുകമാനെ ചെയ്തികളെ നിൻ ശിശിയരുകാട് കാൺമ്പിളത്തുക്ക് ഇങ്കെ വുട്ടു എകൂതാവുക്കു പോ.
അത്തുക്ക് ഏശു ഓകന്നാൻകാക്ക്, “തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ നുറപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇപ്പെ ഇകനെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അകനെ ഓകന്നാൻ അത്തുക്ക് അന്താൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മനിശെ മാനടവൻകാൽ ഏശു കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ അവൻ തള്ളേം തമ്പിയേരും അവൻകാൽ കുരവുടുവേക്ക് ആശയോടെ പുറത്തോട് നുണ്ണെ.
ഏശു അകനയിരുന്തവോളതാൻ അവൻ കൂരേലവേരാ ചെന്നുക്കു കിരുക്കുതാൻ ഒൺ ചൊല്ലിക്കൂട്ടി പോകേക്ക് വന്തത്.
ഇകനെ അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയോൺ ഏശു കെലീലാവിലേ ഇരുന്തെ.