26 അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ ചൊന്നെ, നിങ്കെ അരിശുകമാനെ അടകാളമെ കണ്ടനാലെ നാത്തെ, അപ്പമെ തുൺ മതിയടഞ്ചനാലതാൻ എന്നെ തേടിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കടശീൽ അവറെ പിശപ്പ് നാശംതാൻ; അവറെ തെയ്വമോ ഉടമ്പുകാട്ടിലെ ആശതാൻ; വെക്കം കെട്ടെ കാരിയത്തുക്ക് അവറെ പെരുമയോറിനെ; അവറെ മനശ് എപ്പണും ഇം പൂമീലെ നിനവുകാട്ടിൽ താൻ.
എന്തൊണ്ണാ ആരും ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ പിരിയമെ നാത്തെ തൻ കൊണ്ടീക്ക് ഉടവനുടവൻ പിരിയമതാൻ ചെയ് നടക്കിനത്.
നിച്ചംകെട്ടെ നിനപ്പ് ഇത്തുക്കെല്ലാം കാരണമാനെ; ഇകത്തവേരാ മനശ് കളങ്കമാനത്; അവറെ ചത്തിയത്തുക്ക് മുതുവെ കാട്ടിയിരുക്കിനെ; എകനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒണ്ടാക്കാം ഒണ്ണെ നിനവിൽ താൻ അവറെ ചാമിക്കാറൻ ആനത്.
എന്തൊണ്ണാ അവറെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ നാത്തെ പിന്നയോ ഉടവുറെ ചൊന്തെ വകുറുക്കുതാൻ ഏവലെ എടുക്കിനത്. അവറെ വഞ്ചനേലെ പേച്ച് വാത്തെ ചൊല്ലി അപ്പുറാണികളെ വഞ്ചിക്കിനെ.
അവൻ നോയ് നൊടികാറാക്ക് ചെയ്യിനെ അരിശുകമാനെ അടകാളം കണ്ടോൺ ഒരു വലിയെ ആൾകന്നെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അങ്ക് നാത്തെ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായവോളെ അവറെ ഏശുവെ തേടി വള്ളത്തിൽ ഓറി കവർന്നകൂമുക്ക് പോയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, തണ്ണീൽ നുണ്ണും ആത്തുമാവിൽ നുണ്ണും പുറകാതവോയെ ആരുക്കും തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ; പുതുവനായ് പുറകാതവോയാ തെയ്വ രാച്ചമെ കാൺമ്പേക്ക് ആരുക്കും മുടിയാത്ത്” ഒൺ അവൻകാക്ക് വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
അപ്പണും നിങ്കളിൽ ചിലെ ആളുകേം ഇപ്പണും നമ്പുനതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാം അവനെ നമ്പാത്തെ ഒണ്ണും ആര് അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കുമൊണ്ണും മുതയേ അവനുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ മനിശൻ മകനിലെ കറിയെ തിന്നാതേം അവൻ ഇലത്തമെ കുടിയാതേം ഇരുന്താ നിങ്കളിൽ ഉശിരു ഒണ്ടാകാത്ത്.
നിച്ചമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത് നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരു കിടയ്ക്കും.
അത്തുക്ക് അവറെ അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ കണ്ട് നമ്പുവച്ചൂട്ടി നീ എന്തൻ അടകാളം കാട്ടി തരും?
ആളുകെ അവനെ പുടിച്ച് രാശാവാക്കേക്ക് തണ്ടമാനമെ ഇടിനെ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായതും ഏശു തൻബാട്ടിൽ മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ.
അവൻ ചെയ്യെ അടകാളമെ കണ്ടോൺ ആളുകെ, “ഉലകത്തുക്ക് വരുകേക്കിരുക്കിനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ചെൻതാൻ ചത്തിയം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉണ്ണേക്കു ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതുവോലെ നിങ്കെ കണ്ടപ്പണും നമ്പുനതില്ലെ.