19 പെൺമ്പുളെള അവൻകാൽ, “എശമാനനേ, നീ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ഒൺ എനക്ക് ഇപ്പെ തിക്കിനൊള്ളെ.
അവൻ ചെയ്യെ അടകാളമെ കണ്ടോൺ ആളുകെ, “ഉലകത്തുക്ക് വരുകേക്കിരുക്കിനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ചെൻതാൻ ചത്തിയം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവനെ തീനുക്ക് വുളിച്ചെ പരീശൻ അതെ കണ്ടാലെ, “ചെൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനായിരുന്തപ്പെ ഉടയാളെ തൊട്ടെ ചൊൾ ആരൊണ്ണും എകത്താ ഒണ്ണും ചൊൾ പാപിനിയൊണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാവനായതെ” ഒൺ ഉടയാളേ നിനച്ചെ.
പിന്നെ അവറെ കുരുടനാനെ മനിശൻകാൽ “നിൻ കണ്ണെ തുറന്ത് തന്തതുനാലെ നീ അവനെ ചൊല്ലി എന്തെ ചൊന്നെ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “അവൻ ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം എല്ലാരും അരണ്ട് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, “ചരിയാനെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ നങ്കെ ഇടേൽ എന്തിയിരുക്കിനെ; തെയ്വം ഉടയാ ആളുകെ രച്ചിപ്പേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒണ്ണെ.
അവൻ വാത്തകാടെ കേട്ടാലെ ആൾ കന്നേൽ ചിലവേരാ, “വരുകേക്കൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ മെച്ചക്കമാ ചെൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ചെൻ കെലീലേലെ നശരത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ ഏശുതാൻ” ഒൺ മാനടവൻകാട് ചൊല്ലിയെ.
“എന്തൻ കാരിയം” ഒൺ അവൻ അവറകാക്ക് കേട്ടെ. അത്തുക്ക് അവറെ, “നശരായനാനെ ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ കാരിയം താൻ. അവൻ തെയ്വത്തുക്കും മാനടവനുക്കും മില്ലോട് ചെയ്മെ കാരിയത്തിലും പേച്ച് വാത്തേലും ചക്കിതി ഒള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനായിരക്കുമെ.
“ഏൻ ഇത്തിനെ കാലം ചെയ്യെ കാരിയങ്കാടയെല്ലാം എൻകാൽ ചൊല്ലിയെ ഒരു മനിശനെ വന്തു കാണിൻ; അവൻ ഒരുവോളെ കിരിശ്ത്തുതാനോ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിനക്ക് അഞ്ച് ആണാകാട് ഇരുന്തെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിൻ കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളാളും നിൻ ആൺ നാത്തെ ഒൺ നീ ചൊല്ലിയത് ചരിതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.