13 മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തവനാനെ മനിശൻ മകൻ അല്ലാതെ ആരും മേലോകത്തുക്ക് ഓറി പോയതില്ലെ.
ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തിരുക്കിനത് എൻ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് നാത്തെ, എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്കുതാൻ.
താവീത് മേലോകത്തുക്ക് പോയതില്ലെ. ഒണ്ണാ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “നിൻ എതിരികളെ നിൻ പാതപീടമാക്കിനതുവരേക്ക്
തെയ്വമെ ആരും ഒരുനാളും കണ്ടതില്ലെ; ഒണ്ണാ തകപ്പനുക്ക് പക്കത്തിൽ ഇരുക്കിനെ മകനാനെ തെയ്വം മട്ടുംതാൻ തകപ്പനാനെ തെയ്വമെ നങ്കാക്ക് വെളിപ്പടുത്തി തന്തിരുക്കിനത്.
മുതേലെ മനിശൻ പൂമീലെ മണ്ണിൽ നുൺ തിട്ടിച്ചതുതാൻ; ഇരണ്ടാമത്തെ മനിശൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ വന്താളുംതാൻ.
തകപ്പൻ എല്ലാത്തിലേം അതികാരമെ തനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ ഒണ്ണും താൻ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തായൊണ്ണും ഇനി തെയ്വത്തുകാക്കേ തിരുമ്പി പോകും ഒണ്ണും ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായിരുന്തെ.
ഒണ്ണാ ഒരു മനിശൻ നമ്പിക്കയാലെ എകനെ നീതിമാനാനെ ഒൺ അവൻ എളുതിയിരുക്കിനത് എന്തൊണ്ണാ, “കിരിശ്ത്തുവെ അടീക്ക് ഉറക്കുകേക്ക് ആര് മേലോകത്തുക്ക് ഓറും?” ഒണ്ണോ,
“മനിശെ മകൻ മിന്നേ ഇരുന്താനുക്കേ തിരുമ്പി ഓറി പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതൊണ്ണാ എന്തെ നിനയ്ക്കും?
മീതിരുന്ത് വരിനവൻ എല്ലാരക്കാട്ടീം വലിയവനാനെ; പൂമീൽ നുൺ ഒള്ളാ പൂമിനാട്ടുക്കൊള്ളാതാൻ; അവൻ പൂമീലൊള്ളെ കാരിയങ്കാടെ കുരവുടിനെ; മീതിരുന്ത് വരിനവൻ എല്ലാരക്കാട്ടിലും വലിയവൻതാൻ.
തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തവനല്ലാതെ ഒരാളും തകപ്പനെ കണ്ടതില്ലെ. അവൻ മട്ടുംതാൻ തകപ്പനെ കണ്ടതും.
“ചെൻ ഓശേപ്പ് മകൻ ഏശു താനെ? ചെൻ തള്ളയാം തന്താരാം നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? ‘ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്താതാൻ’ ഒൺ ചൊൽകേക്ക് ചെന്നുക്ക് എകനെ മുടിയും?”
ഇപ്പെ തകപ്പനേ, ഉലകം ഒണ്ടാനത്തുക്കും മിന്നേ എനക്ക് നിൻകാലിരുന്തെ മകത്തത്തിൽ ഇപ്പെ എന്നാം നിൻ കൂട്ടത്തിൽ മകിമപ്പടുത്തോണുമെ.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ ചൊല്ലിയത്, “തെയ്വം നിങ്കെ തകപ്പനൊണ്ണാ നിങ്കെ എൻകാൽ ആത്തിരമായിരുപ്പനായെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തിരുക്കിനെ; ഏൻ എൻ വിരുപ്പത്തിൽ വന്തതില്ലെ. അവൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടതാൻ.
ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കിവന്തെ ഉശിരൊള്ളെ അപ്പം താൻ; ആരൊണ്ണാലും ഇം അപ്പമെ തുണ്ണതൊണ്ണാ അവൻ എപ്പണും ഉശിരോടെ ഇരുക്കും; ഉലകത്തിലെ ഉശിരുക്കുചൂട്ടി ഏൻ കൊടുപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ ഇം അപ്പം എൻ ഉടമ്പുതാൻ.”
തെയ്വത്തിലെ അപ്പം എന്നത് മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്ത് ഉലകത്തുക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കിനവൻതാൻ.”
നിങ്കെ ഉടവനുടവനാം തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കകാൽ തന്തിരുക്കിനെ മാനടവനാം ചൂതാനമാ വച്ചിരിൻ; തെയ്വം ഉടയാ മകൻ ഇലത്തത്തിൽ വായ്ങ്കെ തെയ്വ ശവേ കൊൺ നടക്കിനവേരായായ് ഇരിൻ.
എല്ലാത്തിലും എല്ലാം നുറയ്ക്കിനവൻ നുറവായിരുക്കിനെ ഉടമ്പാനെ ശവേക്ക് അവനെ തലയായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പൂമിനാട്ടിലൊള്ളെ കാരിയങ്കാടെ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നതെ നിങ്കെ നമ്പിയതില്ലെ. അകനയൊണ്ണാ മേലോകത്തിലെ കാരിയങ്കാടെ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയാ എകനെ നിങ്കെ നമ്പും?