14 ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് അവെ പുറക്ക് തിരുമ്പിയവോളെ ഏശു അവുടെ നിക്കിനതെ കണ്ടെ; ഒണ്ണാ ഏശുതാൻ ഒൺ അവേക്ക് തിക്കിനാപ്പോയെ.
പിത്തുനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് വാനം കരുകരാവുടിഞ്ച് വന്തവോളെ ഏശു കടൽക്കരേൽ നിക്കുമെ; ഒണ്ണാ അത് ഏശുവുതാൻ ഒൺ ശിശിയരുകാട്ടുക്ക് തിക്കിനാപ്പോയെ.
ഒണ്ണാ അവറെ കണ്ണുക്ക് അവനെ തിക്കിനാതിരുക്കിളെ നിലമേൽ മറവിട്ടിരുന്തെ.
[നാറാച്ചനാ കരിമ്പിലച്ചേക്ക് ഏശു മടേൽ നുൺ എന്തിയതെ മിന്നേ കണ്ടത് മക്ത്തലനക്കാറത്തി മറിയാവുതാൻ. അപ്പിണേത്തിൽ നുൺ താൻ ഏളു മുനിയെ ഏശു മുടുക്കി വുട്ടത്.
പെട്ടൊൺ ഏശു അവറളെ കണ്ട് അവറകാൽ, “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അവറെ അവൻകാക്ക് പോയി അവൻ കാലെ പുടിച്ച് കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
അന്നേരം അവറെ കല്ലെ എടുത്ത് അവനെ ഒറീവെ നോയ്ക്കെ; ഒണ്ണാ ഏശു അവറകാൽ നുൺ അകന്ത് തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ മാറി പോയെ.
പുടീയൊൺ അവറെ കൺ തുറന്ത് അവൻ ആരൊൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ. അപ്പണേ അവൻ അവറെ കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് നുൺ മാഞ്ചെ.
അത്തുക്ക് പുറകോട് ഇരണ്ടു ശിശിയര് എരുശലേമിൽ നുൺ കൂറാക്ക് പോയവോളെ ഏശു വോറേ പുറവിയാ അവറാത്തുക്കു വെളിവായെ.
ഒണ്ണാ അവൻ അവറാത്തുക്ക് നടുവയെ നടന്ത് പോയെ.