16 പുറാവെ ഏവാരമെ ചെയ്യിനവേരാകാൽ, “ഇതയെല്ലാം ഇങ്കുനുൺ എടുത്തു പോൻ; എൻ തകപ്പൻ ആലയമെ ഏവാരക്കളമാക്കാതേൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘എൻ ആലയം വായാതിനെ ഇടം ഒൺ വുളിക്കപ്പെടും’ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കളോ അതെ കളവാണികെ ഇരുക്കിനെ വൻ അളയാക്കി മാത്തിയാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു പുത്തിയെ ചൊല്ലിയത്, “എൻ ആലയം മുച്ചൂടും ആളുകെ വായാതിനെ ഇടം ഒൺ വുളിക്കപ്പെടും ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ? നിങ്കയോ അതെ കളവാണികെ ഇരുക്കിനെ വൻ അളയാക്കി മാത്തിയാച്ചെ” ഒണ്ണെ.
അവൻ അവറകാക്ക്, “എന്തുക്കു നിങ്കെ എന്നെ തേടിയെ? ഏൻ എൻ തകപ്പൻ ഇടത്തിൽ ഇരുക്കിളതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ?”
ഇം നരിയെ ചൊന്നവേരാ അവറെ പണെ കൊതീൽ നിങ്കകാൽ നരി കതയെ ചൊല്ലി ചമ്പാരിക്കിനെ; അവറെ ചെയ്യെ തവറുക്കൊള്ളെ തണ്ടനെ അവറാത്തുക്കു കണ്ടിപ്പാ കിടയ്ക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “എൻ തകപ്പൻ ഉണ്ണേക്ക് വരേക്കും ഉടയാ വേലെ ചെയ്കിട്ടിരുക്കിനെ; ഏനും വേലേ ചെയ്കിട്ടിരുക്കിനെ.”
നിച്ചംകെട്ടെ നിനപ്പ് ഇത്തുക്കെല്ലാം കാരണമാനെ; ഇകത്തവേരാ മനശ് കളങ്കമാനത്; അവറെ ചത്തിയത്തുക്ക് മുതുവെ കാട്ടിയിരുക്കിനെ; എകനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒണ്ടാക്കാം ഒണ്ണെ നിനവിൽ താൻ അവറെ ചാമിക്കാറൻ ആനത്.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുകാടെ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ എല്ലാരക്കാട്ടീം വലിയവൻതാൻ; ആരുക്കും എൻ തകപ്പൻ കയ്യിൽ നുൺ അതുകാടെ പുടിയ്ങ്കി എടുപ്പേക്ക് കൂടാത്ത്.
അത്തുക്ക് ഏശു, “എനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചതില്ലെ; ഏൻ എൻ തകപ്പനെ മാനിക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ മാനം കെടുത്തിനെ.
ഏശു തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് പോയ്, ആലയത്തിൽ വച്ച് വിലുക്കിനവേരാളാം വാങ്കിനവേരാളാം ഒത്തേ പുറത്തുക്ക് മുടുക്കി വുട്ടെ. അണയെ മാത്തി കൊടുക്കിനവേരാ മേശകാടാം പുറാവുകാടെ വിലുക്കിനവേരാ പീടങ്കാടാം ഉന്തിയിട്ടെ.
ഒണ്ണാ വിരുന്താളികെ അത്തുക്ക് ചെവിയെ കൊടാതെ ഉടവുറെ വേലേക്ക് പോയെ. ഒരാ ഉടയാ ഉശത്തുക്കും വോറൊരാ ഏവാരത്തുക്കും മണ്ടിയേയെ,
ഇതെ കണ്ടവോളെ അവൻ കകിറിൽ ഒരു ചാട്ടവാറെ ചെയ്യെടുത്ത് ആടുമാടുകാടെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ മുടുക്കി വുടുക്കുകേം രൂവായെ മാത്തി കൊടുക്കിനവേരാ മേശകാടെ ഉന്തിയിടുകേം അവറെ തുട്ടുകാടെ തൂവിയൊറീകേം ചെയ്യെ.