47 എൻ വശനമെ കേട്ട് അതെ പാലിയാത്തവനെ ഏൻ വിതിക്കിനതില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ വിതിപ്പേക്കില്ലെ കാപ്പാത്തുകേക്കുതാൻ വന്തത്.
തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടത് ഉലകമെ വിതിപ്പേക്ക് നാത്തെ, അവൻനാലെ ഉലകമെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ.
എൻ വാക്കുകാടെ ഏത്തെടാതെ എന്നെ വീയ് ഒറീനവനെ നായം വിതിക്കിനെ ഒരാ ഒണ്ട്; ഏൻ ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടേ കടശി നാളിൽ അവനുക്ക് നായം വിതിക്കും.
തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തിലെ രച്ചകനായ് കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനതെ എങ്കെ കണ്ട് ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലുകേം ചെയ്യിനെ.
അറന്തുപോയയാളെ തേടി കണ്ടു പുടിച്ച് കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ മനിശൻ മകൻ വന്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ തകപ്പൻകാൽ നിങ്കളെ കുത്തമെ ചൊല്ലും ഒൺ നിങ്കാക്ക് നിനപ്പാനില്ലെ. നിങ്കളെ കുത്തമെ ചൊന്നാ ഒണ്ട്; നിങ്കെ ആശെ വച്ചിരുക്കിനെ മോശതാൻ അത്.
മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മുച്ചൂടും മാനടവൻ രച്ചപ്പടോണും ഒൺ അവൻ ആശിക്കിനനാലെ കരുത്താവു കാട്ടിനെ പൊറുപ്പെ നിങ്കെ നിനച്ചോകോണും. നങ്കെ പിരിയമാനെ കൂട്ട് വേലക്കാറനാനെ പവുലോശും ഉടയാക്ക് തെയ്വത്തിൽ നുൺ കിടച്ചെ അറിവുക്കൊത്തവോലെ ഇതെചൊല്ലി നിങ്കകാൽ എളുതി ഇരുക്കിനെതാനെ.
“നിങ്കളെ കുത്തമെ വിതിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് കനേകമൊണ്ട്; എന്നെ കടത്തി വുട്ടവൻ ചത്തിയവാൻ താൻ; ഏൻ അവനിൽ നുൺ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ഉലകത്തുകാക്ക് ചൊന്നെ.”
നിങ്കെ ഇം ചുറിയവേരാളിൽ ഒരാളെ വിലനാത്തവനായ് കാണാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.
മനിശനായ് വന്താ മനിശെ മാനടവൻകാട് ഉശിരെ നാശമാക്കുവെ നാത്തെ ഉശിരെ കാപ്പാത്തുവതാൻ വന്തത്) ഒൺ ചൊല്ലിയെ. പിന്നെ ഏശുവും ശിശിയരുകാടും വോറൊരു കൂറാക്ക് പോയെ.
മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് അവറെ തൂതരുകാട് എപ്പണും ഒണ്ടൊൺ ഏൻ ചത്തിയമായ് നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.