34 “നിങ്കെ ഏടനേ അവനെ വച്ചിരുക്കിനത്?” ഒൺ അവൻ കേട്ടെ. “കരുത്താവേ, വന്ത് കാൺ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം അവെ അവുടെ നുൺ ഓടി ശീമോൻ പത്തിരോശുകാക്കും ഏശു ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തെ വോറേ ശിശിയൻകാലും പോയ് അവറകാൽ, “അവറെ കരുത്താവിലെ ഉടമ്പെ കല്ലറേൽ നുൺ എടുത്തു കൊണ്ടേയ് അവനെ ഏടെ വച്ചതൊൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നിങ്കെ വന്തു കാണിൻ” ഒൺ അവൻ അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ. അകനെ അവറെ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയ് അവൻ പിശയ്ക്കിനെ ഇടമെ കണ്ടെ; അന്നേരം ഒരുവോളെ അന്തിയോട് നാലുമണി നേരമായനാലെ അവറെ അവനും മത്തും അങ്ക് പിശച്ചെ.
അവാൾ ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “പേടിയാതേൻ; ശിലുവേൽ തറച്ചെ നശരായൻ ഏശുവതാനേ നിങ്കെ തേടിനത്; അവൻ ഇങ്ക് നാത്തെ ഉശിരോറി മടേൽ നുൺ എന്തി മണ്ടിയേയെ; അവനെ വച്ചാനെ വന്ത് കാണിൻ.
മക്ത്തലനക്കാറത്തി മറിയാവും ഓശേ തള്ളെ മറിയാവും ഇതെ കണ്ടു കിടച്ച് ഇരുന്തനാലെ, ഏശു ചാവെ കൊണ്ടോയ് വച്ചാനെ അവറാത്തുക്കു തിക്കിലൊണ്ടായെ.
അവൻ ഇങ്ക് നാത്തെ ഉടയാ ചൊല്ലിയവോലെ ഉശിരോറി എന്തിയേയെ; അവൻ കിടന്തെ ഇടമെ വന്തു കാണിൻ.
അപ്പിൺ കേശിനതാം അവെ കൂട്ടത്തിൽ വന്തെ എകൂതരും കേശിനതെ ഏശു കണ്ടതും ഉള്ളം നൊന്തേയെ.
ഏശു കോന്തെ.