17 അകനെ അവൻ തെയ്വത്തിലെ വേലേൽ കനിവ് ഒള്ളാളും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരിയുമായെ. എന്തൊണ്ണാ മാനടവൻകാട്ടിലെ പാപങ്കാട്ടുക്ക് പകറമായ് എല്ലാ കാരിയത്തിലും അവൻ ഉടയാ കൂടപ്പുറപ്പുകാടുവോലെ ആകവേണ്ടിയിരുന്തെ.
അതുനാലെ തെയ്വ മകനാനെ ഏശു മേലോകത്തിൽ തെയ്വത്തുകാക്ക് കടന്തു പോയെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്ക് ഒള്ളനാലെ നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ നങ്കെ നമ്പിക്കെ ഉറുക്കമായ് പുടിച്ചോകോണും.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്ക്കെ.
ഇകത്തെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്ക് ഒണ്ടാകവേണ്ടത് തേവതാൻ; അവൻ ചുത്തമാനവനും കുറനാത്തവനും കളങ്കം നാത്തവനും പാപികളിൽ നുൺ പുറിച്ചാളും മേലോകമക്കാട്ടി വലിയവനും താൻ.
ഏശു നങ്കാക്ക് ചെയ്യതെ നമ്പുനത്തുക്ക് മിന്നേ നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് വുറോതികളായിരുന്തെ. നങ്കെ അതെ നമ്പിയവോളെ നങ്കാക്ക് തെയ്വമും മത്തും നിരപ്പൊണ്ടായെ. അതുമട്ടുമില്ലെ അവൻ ചാവിൽ നുൺ ഉശിരോറി എന്തിയേയെ ഒൺ നങ്കെ നമ്പിയവോളെ നങ്കാക്ക് എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ചാവിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ കിടച്ചെ.
ചുത്തമാക്കിനാളുക്കും ചുത്തമാനവേരാക്കും എല്ലാം ഒരാതാൻ തകപ്പൻ; അതുനാലതാൻ ഏശു അവറളെ ഉടപ്പുറവികെ ഒൺ വുളിപ്പേക്ക് വെക്കക്കേട് നിനയാത്തത്.
വരുകേക്കിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ തെയ്വ കൂരേലെല്ലാം ചൊൽമത്തിൽ മോശെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ പണ്ണക്കാറനായിരുന്തെ.
ഒരു കാലത്തിൽ നിങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ അകന്തവേരാളും ഇതയം കൊണ്ട് തെയ്വത്തുക്ക് എതിരാ ചെയ്യെ കെട്ടെ കാരിയങ്കാടുനാലേം അവൻകാൽ വുറോതികളായിരുന്തെ.
മോശേലെ നീമം കുറവൊള്ളെ ആളുകളെ വലിയെ പൂയാരിയായ് നീമിക്കിനെ; ഒണ്ണാ നീമത്തിലെ കാലമോഞ്ച് എണ്ണേക്കും കുറവൊണ്ണും നാത്തെ മകനെ തെയ്വം ചത്തിയമെ അടിച്ചെ വാക്കുവോലെ വലിയെ പൂയാരിയായ് നീമിക്കിനെ.
അവറെ ഇരണ്ടു കൂട്ടത്തുക്കുമിരുന്തെ വയ്രായ്ക്കമെ ശിലുവേൽ ചത്തതിനാലെ കിരിശ്ത്തു നാതെ ആയ്ക്കെ; അതുനാലെ അം ഇരണ്ട് കൂട്ടമാം ഒരു ഉടമ്പിൽ മൊത്തമായ്ക്കി തെയ്വത്തിൽ നിരപ്പായ്ക്കെ.
അതുനാലെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വേലെ ചെയ്യിനത്തിൽ ഏൻ പെരുമപ്പടിനെ.
മോശെ തെയ്വ കൂരേലെല്ലാം നമ്പിക്കെ ഒള്ളവനായ് ഇരുന്തതുവോലെ ഏശുവും അവനെ കടത്തി വുട്ടാകാൽ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവനായ് ഇരുന്തെ.
ഒണ്ണാലും തൂതരുകാട്ടുക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്കേക്ക് നാത്തെ അബുറാകാമിലെ മക്കകാട്ടുക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്കേക്ക് താൻ ഏശു വന്തത്.
അതുനാലെ മേലോകെ വുളീക്ക് കൂട്ടാളികയാനെ ചുത്തമാനെ ഉടപ്പുറവികളേ, നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വം കടത്തി വുട്ടാളുമാനെ ഏശുവെ കെവുനമാ നോക്കിൻ.
നമക്കൊള്ളെ വലിയെ പൂയാരി നങ്കെ കുറേൽ കനിവെ കാട്ടുകേക്ക് കൂടാത്താ നാത്തെ; എല്ലാത്തിലും നങ്കവോലെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടപ്പണും അവൻ പാപം നാത്തവനായിരുന്തെ.
മനിശരിൽ നുൺ പുറിച്ച് എടുക്കിനെ ഏളെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വ കാരിയങ്കാട്ടിൽ മനിശെ മാനടവനിലെ പാപങ്കാട്ടുക്കുചൂട്ടി കാണിയ്ക്കേം ആകപലീം ഇടുകേക്ക് നീമിച്ചിരുക്കിനാതാൻ.
ഉടയാളേ കുറയൊള്ളാനാലെ അറിവുനാത്തവേരാകാലും വശീവുട്ട് നടക്കിനവേരാകാലും കനിവോടെ പളകുകേക്ക് അമ്പാളുക്ക് മുടിയും.
അതുവോലെ കിരിശ്ത്തുവും വലിയെ പൂയാരി ഒണ്ണെ പതവിയെ ഉടയാളേ എടുത്തതില്ലെ; “നീ എൻ മകൻ; ഏൻ ഉണ്ണേക്ക് നിന്നെ പുറക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ അരുളിയാളേതാൻ അവനെ നീമിച്ചിരുക്കിനത്.
മൽക്കീശെതേക്കിലെ മുറവോലെ വലിയെ പൂയാരി ഒണ്ണെ പതവീക്ക് തെയ്വം അവനെ വുളിച്ചെടുക്കുകേം ചെയ്യെ.
മൽക്കീശെതേക്കിലെ മുറവോലെ എണ്ണെണ്ണേക്കും വലിയെ പൂയാരിയായെ ഏശു നങ്കാക്കുചൂട്ടി നങ്കാക്ക് മിന്നേയേ അക്ക് പോയിരുക്കിനെ.
നങ്കെ ഇം ചൊന്നത്തിലെ മുയ്ക്കമാനെ പൊരുൾ ഇന്താൻ, മേലോകത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനവനാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്കൊളെള.
കാണിയ്ക്കെ വയ്ക്കേക്കും ആകപലിയെ നടത്തുകേക്കുംതാൻ ഒവ്വോരു വലിയെ പൂയാരിയാം നീമിച്ചിരുക്കിനത്; അതുനാലെ അകനെ ഒപ്പണയ്ക്കേക്ക് ഇം വലിയെ പൂയാരീക്കും എന്തൊണ്ണാലും വേണും.
വരുകേക്കിരുക്കിനെ നൽമേലെ വലിയെ പൂയാരിയായ് കിരിശ്ത്തു വന്തെ; അവൻ മനിശെ മാനടവൻ ചെയ്യാത്തതും ഇം ഉലകത്തിൽ അകപ്പടാത്തതുമാനെ വലിയതും നികന്തതുമാനെ കൂടാരം വശിയേ കടന്ത് എപ്പേരുപ്പട്ടെ ചുത്തമാനെ ഇടത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ.
തെയ്വത്തിലെ ആളുകളെ കൊൺ നടക്കേക്ക് നങ്കാക്ക് ഒരു വലിയെ പൂയാരി ഒള്ളെ.