11 ചുത്തമാക്കിനാളുക്കും ചുത്തമാനവേരാക്കും എല്ലാം ഒരാതാൻ തകപ്പൻ; അതുനാലതാൻ ഏശു അവറളെ ഉടപ്പുറവികെ ഒൺ വുളിപ്പേക്ക് വെക്കക്കേട് നിനയാത്തത്.
ഉടയാളിലെ ഒരേയൊരു ആകത്താലെ പാപത്തിൽ നുൺ വുടുതൽ കൊടുത്ത് ചുത്തമായ്ക്കവേരാളെ എണ്ണെണ്ണേക്കും മികന്തവേരായായ്ക്കെ.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയത്തിൽ ഏശുകിരിശ്ത്തു ഉടയാ ഉടമ്പെ ഒരേ ഒരുവട്ടം ആകമെ ചെയ് നങ്കളെ ചുത്തമായ്ക്കിരുക്കിനെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ ഏശുവും ചൊന്തെ ഇലത്തത്താലെ മാനടവൻകാടെ ചുത്തമാക്കേക്ക് എരുശലേം പട്ടണത്തുക്ക് പുറത്തിൽ വച്ച് കറുമമടഞ്ച് ചത്തെ.
എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാംനെ ഉടയാ ആളുകെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അവറാത്തുക്ക് എല്ലാരുക്കും ഏശു മുതെ പുള്ളെ ആകോണുമൊണ്ണും അവറെ എല്ലാരും അവനിലെ ഉരുവത്തിലായിരുക്കോണും ഒണ്ണും താൻ അവൻ ആശെ വച്ചത്.
അവറളും ചത്തിയത്തിൽ ചുത്തമാകിളത്തുക്ക് അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി ഏനും എന്നമേ ചുത്തമാക്കിനെ.
തകപ്പനേ, ഏൻ നിന്നേത്തിലും നീ എന്നേത്തിലുമായിരുക്കിനതുവോലെ അവറളും ഒത്തുമയാളത്തുക്കും നീ എന്നെ കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ ഒൺ ഉലകത്തിൽ ഒള്ളവേരാ നമ്പുളത്തുക്കും അവറെ നങ്കളിൽ ചേരിളത്തുക്കും താൻ ഏൻ വായാതിനത്.
അത്തുക്ക് രാശാവ് അവറകാക്ക്, “ഇം എളിമയാനെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരിൽ ഒരാക്ക് നിങ്കെ ചെയ്യതെല്ലാം എനക്ക് ചെയ് തന്തെ ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലും.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്ക്കെ.
ഒണ്ണാ കാലം തികഞ്ചവോളെ പെൺ പുള്ളയേത്തിൽ നുൺ പുറന്തവനായി നായപുറമാണത്തിലെ ചട്ടമെ പാലിച്ചി പിശച്ചാളായ് തെയ്വം ഉടയാ മകനാനെ ഏശുവെ കടത്തിവുട്ടെ.
പൂമിനാട്ടിൽ ബൂറാ കുടി ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ഒരു മനിശനേത്തിലിരുന്ത് മനിശെ മാനടവൻകാടെ അവൻ പടച്ചെ; ഇം മനിശെ മാനടവൻ എത്തിനകാലം ഏടേട പിശയ്ക്കോണും ഒണ്ണതുകൂടി അവൻ വച്ചിരുക്കിനെ.
പകറം അതക്കാട്ടി മികന്തതും മേലോകത്തിൽ ഒള്ളതുമാനെ തേശമമേ അവറെ കാത്ത് ഇരുന്തെ; അതുനാലെ തെയ്വം അവറളിലെ തെയ്വം ഒൺ ചൊൽകേക്ക് തെയ്വം വെക്കപ്പടിനതില്ലെ; അവൻ അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരു പട്ടണമാം ഒരുക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
തിശനാതെ പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ ഇക്കാലത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ, മീത് ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പൻ അതികാരത്തോടേം ചക്കിതിയോടേം ചുത്തമാനെ തൂതരും മത്തും വരും. അവ്വോളെ മനിശനായ് വന്തെ ഏനും അവറളെ നിനച്ച് വെക്കമെ നിനയ്ക്കും.”
ഏശു അവറകാൽ, “പേടിയാതേൻ; നിങ്കെ പോയ് എൻ ശിശിയരുകാടാനെ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാൽ കെലീലേക്ക് പോവെ ചൊല്ലിൻ. അങ്ക് വച്ചി അവറെ എന്നെ കാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ആരോ ഒരാ ചൊല്ലിയവോലെ, ‘നങ്കെ കിടന്ത്, നടന്ത്, ഇരുന്ത് പിശയ്ക്കിനതെല്ലാം തെയ്വ ചക്കിതീൽ താൻ’. നിങ്കെ പാട്ടുക്കാറാളിൽ ഒരാ പാടിയിരുക്കിനവോലെ ‘നങ്കളും അവൻ മക്കതാൻ’.
ആരൊണ്ണാലും എന്നാം എൻ വശനങ്കാടാം നിനച്ച് വെക്കപ്പട്ടാ മനിശനായ് വന്താളും അവനെ ചൊല്ലി വെക്കപ്പടും; മനിശനായ് വന്തെ ഏൻ എൻ മകത്തത്തിലും തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ മകത്തത്തിലും ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ അവനപ്പത്തീം വെക്കപ്പടും.
പിന്നെ അവൻ ചുത്തും ഇരുന്തവേരാളെ നോയ്ക്കാലെ ചൊല്ലിയത്,
അതുനാലെ മേലോകെ വുളീക്ക് കൂട്ടാളികയാനെ ചുത്തമാനെ ഉടപ്പുറവികളേ, നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വം കടത്തി വുട്ടാളുമാനെ ഏശുവെ കെവുനമാ നോക്കിൻ.