15 ആരും തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽ ഇരുന്ത് ബൂശാതിരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും; ആരും ഉള്ളത്തിൽ കയ്പ്പാനെ കാരിയങ്കാടെ നിനച്ച് വോറെ ഒള്ളവേരാക്കുകൂടി കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും.
ഇണങ്കരേ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തെ കുറുപ്പു കെട്ടെ ഇതയം നിങ്കെ ആരുക്കും ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കിൻ.
നായപുറമാണമെ പാലിക്കിനതുനാലെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് നേരുമയാനവനാകേക്ക് നോക്കിനെ നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവുകാലെ കൂട്ടായ്മേൽ നുൺ അത്തേയെ; അകനെ നിങ്കളേ തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ നുണ്ണും അകന്തേയെ.
തെയ്വത്തിലെ കൂട്ട് വേലക്കാറാ ഒണ്ണെ നിലമേൽ എങ്കെ നിങ്കകാൽ പുത്തി ചൊന്നത് നിങ്കാക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കം നിച്ചനാതെ ആയ്ക്കാവാനില്ലെ.
അതുനാലെ എങ്കെ ഏത്തെ കറുമം മത്തമാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ ചൂതാനമാ ഇരിൻ; അകനെ ചെയ്യാ നിങ്കെ ചെയ്യെ വേലേക്കൊള്ളെ കൂലികാട് ബൂറാ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ കിടയ്ക്കും.
നിങ്കെ നിങ്കളമേ ചതിവിൽ അകപ്പടുത്തുവാനില്ലെ. കെട്ടെ കൂട്ട് കെട്ടിൽ മനിശനിലെ നല്ലെ കുണം കെട്ടു പോനെ.
അതുനാലെ പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കെ അന്നാളേക്ക് കാത്ത് ഇരുക്കിനതുനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ നോട്ടത്തിൽ ചുത്തമൊള്ളവേരായായും കുത്തം നാത്തവേരായായും അവൻകാൽ അമതി ഒള്ളവേരാളായും ഇരുക്കുവേക്കു നിങ്കെ മുടിവുക്ക് ഒത്തവോലെ നോക്കോണും.
അതുനാലെ അവൻ തപ്പാറുകേൽ കടപ്പേക്ക് ചൊല്ലി വച്ചിരുക്കിനെ വാക്ക് ഇപ്പണും ഇരുക്കിനനാലെ നിങ്കളിൽ ആരുക്കൊണ്ണാലും അത് കിടയാപ്പോയെ ഒൺ വാരാതിരുപ്പേക്ക് നങ്കെ കെവുനമാ ഇരുക്കോണും.
നിങ്കെ പൊങ്കാരമെ ചൊന്നത് ചരിയില്ലെ; ഒരുത്തിനെ പുളിമാവ് മാവെ ബൂറാ പുളിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതീ?
അതുനാലെ ഇശ്രവേൽ മക്കെ ചൊല്ലുകേടക്കാട്ടിയതുവോലെ ചൊല്ലുകേടക്കാട്ടി നങ്കളിലാരും അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് നങ്കാക്കും അം തപ്പാറുകേൽ കടക്കേക്ക് ഉശാരെടുക്കാം.
നിങ്കെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പോടെ നിക്കിനതീ ഒൺ നിങ്കളേ ചോതനെ ചെയ്യോനിൻ; ഇം ചോതനേൽ നിങ്കെ തോൽവി അടയാതവോയേ കിരിശ്ത്തു ഏശു നിങ്കെ കൂട്ടത്തിലൊണ്ട് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകും.
അതുനാലെ ഉറപ്പാ നിക്കിനെ ഒൺ തോണവൻ ബൂശാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.
നിങ്കെ ഒവ്വോരാളും കാത്ത് ഇരുക്കിനതെ നേടിളത്തുക്ക് ഇം ഉശാരെ നിലെ നുറുത്തോണും ഒൺ എങ്കെ ആശിക്കിനെ.
ഇം നരിയെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാ രച്ചപ്പടോണും ഒൺ ആശെ ഇരുക്കിനതും ഒണ്ണാ മനശുറപ്പ് നാത്തതുമാനെ ആളുകെ കോളാരാ ചൊല്ലി കുടുക്കി ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കു അവറളെ അകപ്പടുത്തിനെ.
അതുനാലെ തിശകെട്ടെ നടത്തെ, ചുത്തം നാത്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ ചിട്ടെ, വെരി, നിച്ചനാത്തെ കാരിയങ്കാട്ടുക്കൊള്ളെ നിനവ്, കാണതെല്ലാം എനക്കേ വേണുമൊണ്ണെ തൂതനാനെ ചിലേ കൊണ്ടാടൽ ഇം ഉലകത്തിലെ ഇകത്തെ എല്ലാ കുണങ്കാടാം നിങ്കെ ഉളപ്പിൽ നുൺ നാശമെ ചെയ്യോണും.
നിങ്കെ തെയ്വ മക്കെ ആയതുനാലെ നിച്ചം കെട്ടെ പിശപ്പ്, തരിത്തിരിയം, ചുത്തം നാത്തെ കാരിയങ്കാട്ടിൽ കൂടി നിങ്കളെ ചൊല്ലി ആരും കുത്തമെ ചൊൽകേക്ക് ഇടെ വരുത്തുവാനില്ലെ.
പത്തിരോശ് കാട്ടിയെ കള്ളത്തരത്തിൽ അങ്ക് ഇരുന്തെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ വോറേ എകൂതരും ചേന്തതുനാലെ ബർന്നബാശും അം കളവിൽ എമ്പട്ടേയെ.
പലകപ്പാട്ട് വരമോ നാതയായോകും, വൊവ്വോറേ പാശാ വരം നുണ്ണോകും, അറിവ് നീങ്കി മണ്ടും ഒണ്ണാ ആത്തിരമോ എണ്ണേക്കും നിലെനിക്കും.
ഇകനെ ഇതുകാടു മുച്ചൂടും നാശമായ് മണ്ടിനതുനാലെ നിങ്കെ എകനെ ഒള്ളവേരായായിരുക്കോണും? നിങ്കെ പിശപ്പ് ചുത്തമാനതും തെയ്വത്തുക്ക് ഒപ്പണച്ചതും ആയിരുക്കോണും.
അതുനാലെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാടേ, നിങ്കളെ എന്തുക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചതൊണ്ണും എന്തുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തെ ഒണ്ണും ഒള്ളെ ഉറപ്പുള്ളവേരാ ആയിരുന്താ നിങ്കെ തവറി പോകാത്ത്.
ഒണ്ണാ, ഏനോ ശീമോനേ, നിൻ നമ്പിക്കെ ചോന്ത് പോകാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ നിനക്കുചൂട്ടി വായാതിയെ; അതുനാലെ നീ മനം തിരുമ്പി വരിനവോളെ നിൻ ഇണങ്കരുക്കു തയിരിയമെ കൊടുത്തു നിലെ നുറുത്തോണും.”
ചുത്തമാനവേരാക്ക് എല്ലാം ചുത്തംതാൻ; ഒണ്ണാ ചുത്തം നാത്തവേരാക്കും നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാക്കും ഒണ്ണും ചുത്തമേയില്ലെ; അവറെ മനശീം നല്ലെ മനശിരക്കമും അശുക്കലായിരുക്കിനെ.