3 ഉലകമെ തെയ്വം ഉടയാ വശനത്താലെ പടച്ചെ; അകനെ ഇം കാണതുകാടെല്ലാം നങ്കെ കാണതിൽ നുണ്ണില്ലെ ഒണ്ടായത്. അതെ നങ്കാക്ക് നമ്പിക്കയാലെ തിക്കിലൊണ്ടാനെ.
മിന്നൊരു കാലത്തിൽ തെയ്വം കൽപ്പനെ ഇടുകേം വാനമാം പൂമിയാം പടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ ഒണ്ണത്തിലെ ചത്തിയം അവറെ മനശാരെ മറന്തിരുക്കിനെ. തെയ്വം ഉടയാ വാക്കുനാലെ പൂമിയെ തണ്ണീൽ നുണ്ണും മീത്തുക്ക് കുടത്തതും അവറാത്തുക്കു തിക്കിനാത്തെ.
എല്ലാം അം വശനത്താലതാൻ ഒണ്ടായത്; അം വശനത്താലയല്ലാതെ ഒണ്ണും ഒണ്ടായ് വന്തതില്ലെ.
“ചത്തതെ ഉശിരേത്തുകേക്ക് എനക്ക് മുടിയും ഒണ്ണും നാത്തതെ ഒള്ളതുവോലെ കുടക്കേക്ക് മുടിയും ഒണ്ണും നീ നമ്പിയനാലെ നീ എല്ലാ ചാതികാട്ടുക്കും തകപ്പനായിരുക്കും” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ?
ഇം ഉലകമാം അത്തിൽ ഒള്ളതെല്ലാം പടച്ചാളും മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കുമെല്ലാം ഉടേമനുമാനെ തെയ്വം മനിശൻ ചെയ്യിനെ ആലയത്തിൽ ഇരാത്ത്.
“എങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നീ മുച്ചൂടാം പടച്ചാളും നിൻ പിരിയമ്പോലെ ഉരുവായതുംനാലെ മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചക്കിതീം ഏത്തെടുപ്പേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവൻ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഇം കടശികാലത്തിൽ തെയ്വം ഉടയാ മകൻനാലെ നങ്കകാക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുക്കിനെ. തെയ്വം ഉലകമെ ബൂറാ അം മകൻനാലെ പടയ്ക്കുകേം അം മകനെ എല്ലാത്തുക്കും അവകാശിയാക്കീം വച്ചിരുക്കിനെ.
“മാളേ, നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിനെ? എങ്കളും നിങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; നിങ്കെ മതെ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ വുട്ട് വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനാനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊൽവതാൻ എങ്കെ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനത്.
തെയ്വത്തിലെ അറിവ് മറഞ്ചിരുന്തതും നങ്കെ മകിമേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം ഉലകമെ പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിനച്ചിരുന്തെ അറിവുമേതാൻ; തെയ്വത്തിലെ മറഞ്ചിരുക്കിനെ അറിവമേതാൻ എങ്കെ വുളിച്ച് ചൊന്നത്.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വ വശനത്തിലും വായാത്തുകേലും അതെ ചുത്തമായ്ക്കാനെ.
തെയ്വ വശനത്തിലെ നൽമേം വരുകേക്കൊള്ളെ കാലത്തിലെ ചക്കിതിയും രുശിച്ച് അറികേം ചെയ്യവേരാ