15 പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കിനത്തിലോ ഏലാതെ ഇരുക്കിനത്തിലോ കാരിയമില്ലെ; ഒരാ പുതുവൻ പിശപ്പിലാനത്തിൽ താൻ കാരിയം.
അതുനാലെ ഒരാ കിരിശ്ത്തുവിലായാ അവൻ പുതുവൻ തിട്ടിപ്പാനെ; പശേത് നീയ്ങ്കി പുതുവൻ വന്തേയെ.
നേരാനെ നേരുമയിലും ചുത്തത്തിലും തെയ്വ ഉരുവത്തിൽ പടച്ചതാനെ പുതുവൻ മനിശനെ കയ്യേക്കോണും.
നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ കയ്വേലയാ കരുവപ്പുടിച്ചു വുട്ടവേരാ താൻ നങ്കെ; ഇതെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി തെയ്വം അതെ മിന്നമേ ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ കൂട്ടായ്മേൽ ഇരുക്കിനവോളെ പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കിനത്തിലോ ഏലാതെ ഇരുക്കിനത്തിലോ കാരിയമില്ലെ; കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലൊള്ളെ നങ്കെ നമ്പിക്കെ വെളിവാനത് നങ്കെ തെയ്വത്തുകാലും മനിശൻകാലും കാട്ടിനെ ആത്തിരംനാലെ താൻ.
പരിച്ചേതനെ ഏത്തതോ ഇല്ലയോ ഒണ്ണതില്ലെ, തെയ്വ കൽപ്പനേ പാലിക്കിനതീ ഒണ്ണതുതാൻ മുയ്ക്കമാനെ കാരിയം.
അതുനാലെ ഉടമ്പിൽ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവൻ നാത്തെ മെച്ചക്കമാനെ എകൂതൻ.
എൻ പശേ പിശപ്പിൽ നുണ്ണും ഏശു എന്നെ രച്ചിച്ചതുനാലെ നായപുറമാണത്തുക്ക് എന്നെ ഒരു പാപിയായ് കുത്തം വിതിക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനാ, “ഇതി, ഏൻ എല്ലാതാം പുതുവനാക്കിനെ” ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ. “ഇം വശനം നമ്പുകേക്കാനതും ചത്തിയമൊള്ളതും നാലെ എളുത്” ഒൺ അവൻ കൽപ്പനയിട്ടെ.
എകൂതനല്ലാത്തെ ഒരാക്ക് തെയ്വത്തിലെ നീമമെ കേൾവിപ്പടാപ്പോയതൊണ്ണാലും അത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ പിശയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അവനെ ഒരു എകൂതനായ് കണക്കാക്കുമില്ലെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ നങ്കെ രാടിപിരാടിയവോളെ നങ്കെ പാപംനാലെ നങ്കെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചാവുകേം അവൻ ഉടയാ തകപ്പനിലെ മകത്തത്തിൽ ഉശിരോറി എന്തിയതുവോലെ നാമും അവനും മത്തും പിശയ്ക്കിളത്തുക്ക് ഉശിരോറി എന്തിയിരുക്കിനെ.
അവൻ എകൂതാ നായപുറമാണമെ അത്തിലെ കൽപ്പനേലും ചട്ടത്തിലുമേ ഉടയാ ഉടമ്പാലെ നാതയായ്ക്കെ; ഇകനെ ഇരണ്ടു കൂട്ടത്തിൽ നുണ്ണും അവനും മത്തും ചേന്ത് പോകേക്കൊള്ളെ ഒരു പുതുവൻ മനിശനെ തിട്ടിച്ച് നിമതിയെ ഒണ്ടായ്ക്കെ.
അവറെ നാത്തെ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീൽ തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കീം കിരിശ്ത്തു ഏശു നങ്കാക്ക് ചെയ് തന്തെ കാരിയംങ്കാട്ടിൽ പിരിയമോറിനെ നങ്കതാനേ മെച്ചക്കമാ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; പുറമേ കാണ ചട്ടമെട്ടത്തിൽ നങ്കെ നമ്പുനതില്ലെ.