29 ആരും ഉടവനുടവൻ ഉടമ്പുകാൽ വുറോതമാ ഇരുക്കിനതില്ലെ; അത്തുക്ക് പകറം കിരിശ്ത്തു ഉടയാ ശവേക്ക് തേവയാനതെല്ലാം കൊടുത്ത് പാലിക്കിനവോലെ ഒവ്വൊരാളും ഉടവൻ ഉടമ്പുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം കൊടുത്ത് പാലിക്കിനെ.
“അതുനാലെ ആൺ പുള്ളെ ഉടയാ തന്താരാം തള്ളയാം വുട്ടുപുറിഞ്ചി പെണ്ണേത്തിൽ ചേന്തോകും; ഇകനെ ഇരണ്ടാളും ഒരു ഉടമ്പായോകും.”
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
ചേരെ പോതം നാത്തവേരാളും വാക്കെ പാലിയാത്തവേരാളും കനിവ് നാത്തവേരാളും മനശിരക്കം നാത്തവേരാളും താൻ.
വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാടെ നോക്കിൻ; അതുകാട് വിതയ്ക്കിനതില്ലെ, അറുക്കിനതുമില്ലെ, ആലക്കൂരേൽ കൂട്ടി വയ്ക്കിനതുമില്ലെ; ഒണ്ണാലും മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പൻ ഇതുകാട്ടുക്കെല്ലാം തേവയാനതെ കൊടുക്കിനെ; അകനയൊണ്ണാ ഇം പയ്ക്കികാടകാട്ടിലും നിങ്കെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്?
ഇകനെ ആണാളും ഉടവുറെ പെണ്ണാകാൽ ഉടവൻ ഉടമ്പുകാൽവോലെ ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും. ഉടവൻ പെണ്ണെ ആത്തിരത്തോടെ വച്ചിരുക്കിനവൻ ഉടയാളമേതാൻ ആത്തിരത്തിൽ വച്ചിരുക്കിനത്.
എന്തൊണ്ണാ നങ്കെ അവൻ ഉടമ്പിലെ അവയവങ്കാട് താനേ?