40 പത്തിരോശ് അവറളെ എല്ലാം പുറത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതി ചാവുകാക്ക് തിരുമ്പി നോയ്ക്കാലെ, “തവീതാളേ എന്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവെ കണ്ണെ തുറന്ത് പത്തിരോശെ കണ്ട് എന്തി ഇരുന്തെ.
അവൻ ആളുകളെ പുറത്തിലായ്ക്കോഞ്ച് കുഞ്ചി പുള്ളെ കിടക്കിനെ ചിത്താറേക്ക് പോയ് കുഞ്ചി പുള്ളെ കയ്യെ പുടിച്ചാലെ, അന്നേരം അവെ എന്തിയെ.
അവൻ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ കരുത്താവേ, ചേരളേത്തിൽ ഇം പാപമെ നുറുത്തുവാനില്ലയേ ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയാലെ ഉശിരവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ ഏശു അവെ കയ്യെ പുടിച്ചാലെ “കുഞ്ചി പുള്ളേ, എന്തിയേ” ഒൺ വലിയതാ ചൊല്ലിയെ.
ഇകനെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് അവൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതിയെ.
അവൻ അവറളെ വുട്ട് ഒരു കല്ലെ ഒറിഞ്ചാ പോനയിടം വരേക്ക് പോയാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ,
ആളുകെ വന്ത് കൂടിനതെ കണ്ടാലെ ഏശു മുനീകാക്ക് പിണയ്ങ്കെ, “കോളാതേം കുരവുടാതേമാക്കിനെ ആത്തുമാവേ, ഇനിയിരുന്ത് ചെന്നേത്തിൽ വാരാതെ ഉറയ്ങ്കി പോ ഒൺ ഏൻ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലി മുടുക്കി വുട്ടെ.
അങ്കിളെ ഇരുപ്പെ വുട്ട് എങ്കെ അവറളെ വുട്ട് പോയവോളെ പെണ്ണാളും കുഞ്ചീം നട്ടീം ഒൺ നാതെ എങ്കളെ കടത്തി വുടുക്കേക്ക് പട്ടണത്തുക്ക് വെളീൽ കടലരുക് വരേക്ക് നമ്പിക്കയാനവേരാ വന്തെ; എങ്കെ എല്ലാരും കടലരുകിൽ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതിയെ.
ഒണ്ണാ നീ വായാതിനവോളെ അറേൽ കടന്ത് വാതലടച്ച് മറവാ ഇരുക്കിനെ നിൻ തകപ്പൻകാൽ വായാതിൻ; മറവാ ചെയ്യിനെ കാരിയങ്കാടെ കാണെ നിങ്കെ തകപ്പൻ അത്തുക്കൊള്ളെ കൂലിയെ തരും.
പുബുളിയോശ് തന്താര് നോവുനാലേം തൂർകെ പുടിച്ചും കിടക്കുമെ. പവുലോശ് അവ്വാൾകാൽ പോയ് കയ്യെ വച്ച് വായാതിയതും നോയ് വുട്ടുപോയെ.