20 നിങ്കാക്കുചൂട്ടി മിന്നേ നീമിച്ചിരുക്കിനെ കിരിശ്ത്തുവാനെ ഏശുവെ നിങ്കകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കുകേം നിങ്കാക്ക് കരുത്താവിൽ നുണ്ണൊള്ളെ അമതി കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യും.
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.
അന്നേരം അം കുറുപ്പുനാത്താ വെളിപ്പട്ടുവരും; ഒണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശു വരിനവോളെ അവൻ വായിലിരുന്ത് വരിനെ മൂച്ചിൽ കുറുപ്പുനാത്താളെ കൊല്ലുകേം അവൻ വരിനവോളേലെ മകിമേലെ വെട്ടത്തിൽ കുറുപ്പുനാത്താളെ നാശമാക്കേം ചെയ്യും.
കരുത്താവിലെ നാൾ വന്തേയെ ഒണ്ണെ പലകപ്പാട്ടിലോ ചൊല്ലിയെ ചേതീലോ എങ്കെ എളുതിയതൊൺ അവകാശമെ ചൊന്നെ എളുത്തിലോ നിങ്കെ മനശ് വേമാ കലയ്ങ്കി പോകയോ തിക്കിമുട്ടലാവുകയോ ആവാനില്ലെ.
മാനടവൻകാട് ഇതെ കേട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഏശു എരുശലേമുക്ക് കിട്ടെ വന്തനാലേം തെയ്വ രാച്ചം പുടീയൊൺ വെളിപ്പടുമൊണ്ണു അവറെ നിനച്ചനാലേം ഏശു പിന്നേം ഒരു കതേ പേരേത്തി അവറകാൽ ചൊല്ലിയത്,
കിരിശ്ത്തുവും അകനയേ കനേമാളുകേലെ പാപമെ നീക്കുകേക്ക് ഒരു തടവെ ആകമായെ. ഇനി പാപമെ ചിമ്പുകേക്കില്ലെ തനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് രച്ചേ കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഇരണ്ടാമതും വെളിപ്പടും.
താൻ വുളിച്ചെടുത്തെ ആളക്കൊണ്ട് ഇം ഉലകമെ ഒത്തേ നീതിയോടെ നായമിടുകേക്ക് ഒരു നാളെ അവൻ വച്ചിരുക്കിനെ. അവനുക്ക് ഉശിരെ കൊടുത്ത് ചാവിലിരുന്ത് എത്തിയതോടെ അത്തുക്ക് തെളിവാം തന്തിരുക്കിനെ.”
അന്നേരം മനിശൻ മകൻ ചരിയാനെ ചക്കിതിയിലും തകത്തകെ വെട്ടത്തിലും മഞ്ചീൽ വെളിപ്പടിനതെ അവറെ കാണും.
അന്നേരം മനിശനായ് വന്താ അതികാരമോടേം തകത്തകെ ഒൺ നിക്കിനെ വെളിച്ചമായും വാനത്തിൽ വരുനതെ കാണും.
ഏശു ഒലിവ് മലേൽ ഇരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് മട്ടുമേ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “ഇം കാരിയങ്കാട് എപ്പെ നടക്കും ഒണ്ണും നിൻ വരവ് എപ്പെ ഒണ്ണും ഉലകം നാശമടഞ്ച് പോനത്തിലേം അടകാളം എന്തനേത്ത് ഒണ്ണും ചൊല്ലി തരോണും” ഒൺ കേട്ടെ.
മനിശൻ മകൻ ഉടയാ തന്താര് മകത്തത്തിൽ ഉടയാ തൂതരും മത്തും വരും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്തീക്ക് തകുന്തെ കൂലി കിടയ്ക്കും.
അതുനാലെ തെയ്വം നിങ്കെ പാപമെ മന്നിക്കിളത്തുക്ക് മനം തിരുമ്പിൻ; അകനയൊണ്ണാ
തെയ്വം ഉലകമെ പടച്ചെ നാളിരുന്തേ ചുത്തമാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറാനാലെ വെളിപ്പടുത്തി തന്തതെല്ലാം നടമാനതുവരേക്ക് മേലോകം അവനെ ഏത്തെടുക്കിളതാൻ.