35 ഇനിയോരു ശങ്കീർത്തനത്തിലുമേ, ‘നിൻ ചുത്തമാനവനെ മണ്ണോട് മണ്ണാകേക്ക് വുട്ടുകൊടാത്ത്’ ഒൺ എളുതീമിരുക്കിനെ.
നമ്പിക്കയാലെ കാനോക്ക് ചാകാതയെ എടുക്കപ്പട്ടെ; തെയ്വം അമ്പാളെ എടുത്തതുനാലെ പിന്നെ അമ്പാളെ കണ്ടതുമില്ലെ. ഉടയാളെ എടുക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ തെയ്വമെ പിരിയപ്പടുത്തിയവൻ ഒണ്ണെ പേരും അവനുക്ക് കിടച്ചെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എൻ വശനമെ പാലിക്കിനവൻ ഒരു കാലത്തിലും ചാകാത്ത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
മകനിൽ നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു ഒളെള; മകൻ ചൊല്ലെ മീരിനവനോ ഉശിരു കാണുകേമില്ലെ; തെയ്വത്തിലെ കോപം എപ്പണും അവനേത്തിൽ ഇരുക്കുകേം ചെയ്യും.
കരുത്താവ് കടത്തിവുട്ടെ രച്ചകനാനെ കിരിശ്ത്തുവെ കാണവരേക്ക് അവൻ ചാകാത്ത് ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ അവനുക്ക് വെളിപ്പടുത്ത് കിടച്ച് ഇരുന്തെ.