30 അത്തുക്ക് കൊറുനല്ലിയോശ്, “മൂണ് നാളേക്ക് മില്ലോട് മൂണ് മണി ആയവോളെ ഏൻ വായാതിരുന്തനേരം തകത്തകെ നിക്കിനെ ഉടനടയെ ഇട്ടാലെ ഒരു മനിശൻ എനക്ക് മില്ലോട് വന്തു നുണ്ണെ.
പകൽ മൂണ് മണി ആയവോളെ അവൻ ഒരു തറുശനമെ കണ്ടെ; അത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ തൂതൻ കൂരയകത്തിൽ തൻകാക്ക് വരിനതെ കുറിപ്പാ കണ്ടെ; അന്നേരമേ “കൊറുനല്ലിയോശേ” ഒൺ തന്നെ വുളിക്കിനതാം കേട്ടെ.
ഏശു മേലോകത്തുക്ക് പോയതെ ശിശിയര് കുറിപ്പാ നോയ്ക്കി നുണ്ണവോളെ വെള്ള ഉടനടയെ ഇട്ടെ ഇരണ്ടാണാ അവറാത്തുക്ക് വെളിവായ്,
ഒരുനാ മത്തിയാനത്തുക്ക് പുറകോട് മൂണ് മണി നേരമായവോളെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ വായാതുമെ തന്നിക്കാട് പത്തിരോശും ഓകന്നാനും അങ്കോട്ടുക്ക് പോയെ.
അവറെ വെമ്പിയോൺ നുണ്ണവോളെ പളപളക്കിനെ വെള്ളെ ഉടനടയെ ഇട്ടാലെ ഇരണ്ട് ആണാ കിട്ടെ നിക്കിനതെ കണ്ടെ.
അവാൾ ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “പേടിയാതേൻ; ശിലുവേൽ തറച്ചെ നശരായൻ ഏശുവതാനേ നിങ്കെ തേടിനത്; അവൻ ഇങ്ക് നാത്തെ ഉശിരോറി മടേൽ നുൺ എന്തി മണ്ടിയേയെ; അവനെ വച്ചാനെ വന്ത് കാണിൻ.
അവൻ ഉരുവം മിന്നൽ വോലത്തതും അവൻ ഉടനടെ മഞ്ചിവോലെ വെൺമയാ വൊളുത്തുമിരുന്തെ.
അത്തുക്ക് അവറെ, “പടത്തലവനാനെ കൊറുനല്ലിയോശുതാൻ എങ്കളെ കടത്തി വുട്ടിരുക്കിനത്; അവൻ നീതിമാനും തെയ്വത്തിലെ ചാമിക്കാറനും എകൂതരുകാലിരുന്ത് നല്ലെ പേരെ വായ്ങ്കാളും താൻ; അവൻ കൂരേക്ക് നിന്നെ വുളിപ്പേക്കും നിനക്ക് ചൊൽകേക്ക് ഒള്ളതെ കോപ്പേക്കും തെയ്വത്തിലെ തൂതൻ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലതാൻ നീ ആളവുട്ടവോളയേ ഏൻ ഒണ്ണാം ചൊല്ലാതെ വന്തത്; ഒണ്ണാ എന്നെ എന്തുക്ക് വുളിച്ചെടുത്തെ ഒണ്ണതെ ചൊല്ലിയതായപ്പെ നല്ലതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ എൻകാക്ക് ‘കൊറുനല്ലിയോശേ, നീ വായാതിയതെ തെയ്വം കേട്ടേയെ; നീ താനതറുമമെ കൊടുക്കിനതാം കണ്ടിരുക്കിനെ.