15 അം എകൂതര് കരുത്താവാനെ ഏശുവാം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം കൊണ്ണൊറികേം എങ്കാക്ക് തണ്ടനെ തരുകേം ചെയ്യെ. അവറെ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമേത്താത്തവേരാളും മനിശെ മാനടവനുക്ക് ബൂറാ എതിരികളും താൻ.
മേലോകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ കൂലി അപ്പേരുപ്പട്ടതുനാലെ പിരിയമോറിൻ. മിന്നേയിരുന്തെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാക്കും അകനയേ തണ്ടനെ കൊടുത്തതാൻ.
നിങ്കെ വലിയോരുകാട് പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളിൽ ആരുക്ക്നെ തണ്ടനയെ കൊടാതെ ഇരുന്തത്? നീതിമാനാനവനിലെ വരവെചൊല്ലി മിന്നേക്കൂട്ടി ചൊല്ലിയവേരാളെ അവറെ കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ.
തെയ്വം മിന്നേ നിനച്ച് കൂട്ടിയവോലെ നശരായൻ ഏശുവെ നിങ്കകാൽ തന്തെ; നിങ്കെ അവനെ നിച്ചനാത്തവേരാ കയ്യാരെ ശിലുവേൽ തറപ്പിച്ച് കൊണ്ണാച്ചെ.
ഉശിരെ തരിനവനാനെ ഏശുവെ നിങ്കെ കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ; ഒണ്ണാ അവനെ തെയ്വം ചത്ത് മാഞ്ചേയവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉശിരേത്തിയെ; അതെ കണ്ടവേരാ താൻ എങ്കെ.
ഒണ്ണാ നങ്കെ വലിയെ പൂയാരികാടും തലവരുകാടും ചേന്ത് അവനെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി തണ്ടമാനമിടുവെ അതികാരികേക്ക് ഏത്തു കൊടുത്ത് ശിലുവേൽ തറയ്ക്കെ വച്ചെ.
അത്തുക്ക് മാനടവൻകാട് മൊത്തമാ, “അവൻ ചാവിലെ കുത്തം എങ്കളേത്തിലും എങ്കെ മക്കമറുങ്കണ്ണിയേത്തിലും വന്തോട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
ഒണ്ണാലും അവറളിൽ പലയാളുകകാലും തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയം നാപ്പോയെ; അതുനാലെ അവറെ മണൽ പെത്താരത്തിലേ പട്ടുമാണ്ടേയെ.
അത് എകൂതാ ചാതീലവേരാളെ പിരിയമായ്ക്കെ ഒൺ കണ്ട് പത്തിരോശാം പുടിച്ചെടുത്തെ. അമ്പോളെ പുളിപ്പ് നാത്തെ അപ്പത്തിലെ പെരുനാളായിരുക്കുമെ.
ശിലുവേൽ നിങ്കെ ആണീൽ തറച്ച് കൊണ്ണെ ഏശുവെ നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടിലെ തെയ്വം മടേലിരുന്ത് എത്തിയെ.
നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറച്ചാളും ചത്തവേരാളിൽനുൺ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്തു എത്തിയവനാനെ നശരായൻ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ താൻ ചെന്നുക്ക് നൽചുകം കിടച്ച് നിങ്കാക്ക് മില്ലോട് നിക്കിനതൊൺ നിങ്കളും ഇശ്രവേലിലെ മാനടവൻ മുച്ചൂടും അറിഞ്ചോകോണും.
ഏൻ പലവട്ടമും പലെ പണ്ണേക്കും പയണത്തിലിരുന്തെ; അമ്പോളെ വൻ തണ്ണിയാലേം കളുക്കറാലേം എകൂതരിൽ നുണ്ണും എകൂതരല്ലാത്തവേരാളിൽ നുണ്ണും പട്ടണങ്കാട്ടിലും മണൽ പെത്താരത്തിലും കടലിലും നരി നമ്പിക്കക്കാറാനാലേം വിനേൽ അകപ്പട്ടെ.