12 തെയ്വ മകനിൽ ചേന്ത് ഇരുക്കിനവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരൊണ്ടു. അവനും മത്തും ചേന്ത് ഇരാത്തവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു നാത്തെ.
മകനിൽ നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു ഒളെള; മകൻ ചൊല്ലെ മീരിനവനോ ഉശിരു കാണുകേമില്ലെ; തെയ്വത്തിലെ കോപം എപ്പണും അവനേത്തിൽ ഇരുക്കുകേം ചെയ്യും.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എൻ വശനമെ കേട്ട് എന്നെ കടത്തി വുട്ടവനെ നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരൊണ്ട്; അവൻ നായവിതീൽ അകപ്പടാതെ ചാവിൽ നുൺ ഉശിരുക്ക് കടന്തിരുക്കിനെ.
അവനിൽ നമ്പുനെ ഏളവനുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കും ഒളെള ഉശിരു കിടയ്പ്പേക്ക് താൻ അത്.”
അവനെ ഏത്തെടുത്ത് അവനിൽ നമ്പുനെ ആരുക്കും തെയ്വത്തിലെ മക്കയാകേക്ക് അവൻ അതികാരമെ കൊടുത്തെ.
നിങ്കളോ തെയ്വംനാലെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഇരുക്കിനെ. “പെരുമപ്പടിനവൻ കരുത്താവിൽ പെരുമപ്പടട്ടെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ആകേക്ക് അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി അറിവും നീതീം ചുത്തമാകലും വീണ്ടെടുപ്പുമായെ.
നമ്പിക്കയോടെ രാടിപിരാടിനവനുക്ക് താൻ രച്ചപ്പടുകേക്ക് മുടിയും. നമ്പിക്കനാതെ ഇരുക്കിനവൻ തണ്ടനേ ഏൽക്കും.
കിരിശ്ത്തു ഉവതേശത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ അതെ മീരി പോനവനിൽ തെയ്വം ഇല്ലെ; ഒണ്ണാ ഉവതേശത്തിൽ നിലെ നിൽക്കിനവനിൽ തകപ്പനും മകനും ഒണ്ട്.
മുതെ നമ്പിക്കയെ കടശിവരേക്ക് ഉറുക്കമാ പുടിച്ചാ നങ്കെ കിരിശ്ത്തുവിൽ പങ്കാളികയാകും.
ഏശുകിരിശ്ത്തുവും മത്തും ഏൻ എന്നമേ കുരിശീൽ തറയ്ക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ; ഇനി ഏനില്ലെ പിശയ്ക്കിനത് കിരിശ്ത്തു താൻ എന്നേത്തിൽ പിശയ്ക്കിനത്; ഇപ്പണേലെ എൻ പിശപ്പ് എനക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരമേ കൊടുത്താളും എന്നെ ആത്തിരത്തോടെ അരുവണച്ചിരുക്കിനവനുമാനെ തെയ്വ മകനിലെ നമ്പിക്കേൽ താൻ.