12-13 ശവേക്ക് പുറത്തൊള്ളവേരാളെ വിതിക്കേക്ക് എനക്ക് എന്തൻ കാരിയം? അകത്തിൽ ഒള്ളവേരാളതാനേ നിങ്കെ വിതിക്കിളത്? പുറത്തൊള്ളവേരാളെ തെയ്വം വിതിയ്ക്കട്ടെ. “അം തിശകെട്ടാളെ നിങ്കെ ഇടേലിരുന്ത് പുറിച്ച് മാത്തിൻ.”
ഏശു ശിശിയരുകാൽ, “തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ മറുമം നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് വെളിവാക്കി തന്തിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ ഇത്തുക്കു പുറത്തുക്ക് ഒള്ളവേരാ കതേവോലതാൻ കേട്ട് പടിയ്ക്കിനത്.
വെക്കകേടിലും പിശാശുകാട് കെണീലുമേ അകപ്പട്ടോകാതിരുപ്പേക്ക് അവ്വാൾ പള്ളീൽ വാരാത്തവേരാകാൽ നുൺ നല്ലെ പേരെ വായ്ങ്കാ ആകോണും.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “മനിശാ, എന്നെ നിങ്കാക്ക് നായമിടിനാളായും ചൊത്തെ പങ്കിനാളായും ആയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനത് ആര്?” ഒൺ കേട്ടെ.
നിങ്കെ ഇതുവോലെ പിശച്ചാ ഏശുവെ തിക്കിലാത്തവേരാ നിങ്കെ പിശപ്പെ കണ്ട് നിങ്കാക്ക് മാനമെ തരും; അകനയൊണ്ണാ നിങ്കെ ആരുകാലും ഒണ്ണുക്കും പോകവേണ്ടിയതില്ലെ.
നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ നേരമെല്ലാം തക്കത്തിൽ എടുത്ത് നല്ലെ നിലമേൽ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാൽ അറിവാളിയായ് പളകോണും.
“ഏൻ അതികാരമെ നടത്തിനെ രാച്ചം ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളതില്ലെ. അകനെ ആയതായപ്പെ എകൂതര് എന്നെ പുടിയാത്തെ നിലേൽ എൻ ഏവലാളികെ അവറാത്തുക്ക് വുറോതമായ് പോരാടുവനായതേ? ഒണ്ണാ ഏൻ അതികാരം നടത്തിനെ രാച്ചം ഇങ്കില്ലെ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.