रोम सहरतोर 3:4 - माडिया गोंड पवित्र सास्त्रम4 आयो! निटम कीयग़ाये. देवुळि! नीवा पोल्लो चुकवा सेतेम दिसग़ा. निमा नेयम कीयह्पा, नीवाय पोल्लो ताकग़ा, इनजोर रासतप लेह्का, सबेटोर जोल मतेक तेला, देवुळि सेतेमे मन्ह्ता. Gade chapit la |
मति माने-मन्कना नडुम पुटटोनन बेस तिनजोर-उनजोर वाताह्क इसि, नाक वळ्ह्किह्तोर, ‘ओन ऊळाट, ओग़ उळ्बे, ओचे, सिद्वा एनवालोरा, पाप्यहलोरा गोतयाल!’ इद्रम नाक इन्ह्तोर. (योहन अह मताह्क वने मीक अरवोये, नना इह मताह्क वने मीक अरवोये.) मति बोर देवुळता बुदते ताकिह्तोर, ओराङ कबस्क सेतेम दिसनुङ,” इनजोर येसु इतोग़.
मति नना वेहेनन, अद्रम मुर्तिय विचर कीयना आयो! माट सबेटोरल येसु किर्स्तुना संगे जोळेम आतल इनजोर तोहतलाह, ओना पेदिरते एतगा मुळ्न्दिस तेदतल. अस्केने माट ओना संगे डोलतप लेह्का आतल. अहे ओना संगे गुमयातगा मिसतप लेह्का आतल. इद पोल्लोतुन माग़्ङतिरा? ओसो देवुळबाबाल तना बेरा डीसाते, किर्स्तुन हामुरतग्डाहि जीवा अर्हतप लेह्का, माट वने इंजेके पूना पिसमुळते ताक पग़यह्नल. अदिनेनाह्क पापम कीयनदिना लोप्पा ऊळतेके, माट इंजेके डोलतप लेह्का मह्नल. इतेके पापम बेद्रम कीसोरेन मनदकल?
ओसो किर्स्तुना लोप्पा, देवुळ पङ्ने कीतव पोल्लोङ पका असलताङ मन्ह्ताङ, इद करलिये. “किर्स्तु मान्वल आसि माक दिसतोग़. ओग़ु देवुळता मग़ इन्जि, पवित्र जीवा तोहता. ओग़ हामुरताहि तेग़्कतस्के, देवतुल्क साक्सि मताङ. ओग़ तना डीसाते कलियनाहु, देवुळि ओन पोग़ोन ओता. ओना कबुर दुस्राङ जातिनोरगा आबुर आता. दुनियामेटोर लोकुर ओन नमतोर.”