22 केंजाट! तान तेद पग़वाह दुकते अर्हतलाह आतन. तानाङ लाग्वाङ कबस्कने कलियवालोरु, अद काग़्हतद पापमता अग़दाहि मलवेके, ओरिन वने पकाय सिक्साते अर्हतकन.
अद्रम आयो! नना मीकु वेहतह्नन, मीट सबेटोरिर वने पापमता अग़दाहि मलवेके, अद्रमे डोलकिर,” इनजोर वेहतोग़.
अद सहरता संगे साट्याल कबळ कीतोरु, ताना संगे दंदा कीसि साव्कर आतोर राजालोरु, अद सहर कर्वनद उंडुलतुन ऊळनुर. ऊळिसि, तानेनाह्क अर्युल पासोर अळयनुर.
अद्रम आयो! नना मीक वेहतह्नन, मीट वने पापमता अग़दाहि मलवेक अचोन, बेद्रम ओर डोलतोर, अद्रमे डोलकिर.
ओसो इद्रम वने रेयतन: मियग्डोर विस्वसिर उच्वुर, ओर्विह्क-ओर्वोग़ साट्याल कबस्क, लजालेवा करब कबस्क, इद्रमता पापम कींदुर. ओर तमा पापमता अग़दाहि मलवदिन ऊळिसि, नाक दुकम आनाह आयो बहा; इद्रम नावा देवुळि नाक मीवा मुनेह, लजा वानाह केवो बहा इनजोर रेयतन.
अदिनेनाह्क इंजेक वेहतलाह आतन: नयग्डाहि बेचोन जेक आतिर, इदिन सीता कीसोर मन्ह्टु. सीता कीसोर नयके जर मल्म्ह्टु; मुने ताकतप लेह्कान ताकाटु. इलवेके नना मियगा वासि, मीवा चिमलि गुटातुन, ताना जागाताहि तेंडकन (अस्के, मीवा वेह्च पूरा पिवयग़ा.)