5 सामि वायनद दिया एरेन एवता, इदिन सीता कीसि, मीट कुलुल बुदता मन्कलोरिर इनजोर, सबेटोर पुनदना गावले, अद्रम पिसाटु.
“अदिह्के नना मीक वेहतह्नन इतेके, पिसमुळतेनाह्क माट बाताङ तिनदकोम, उनडकोम, ओसो मीवा मेंदुलतेनाह्कु माट बाताङ केग़यकोम इनजोरे, मीट आलिह कीसोर मनमाटु. मीवा जीवा सिरप तिनदलाहे, मेंदुल सिरप गेंदेङ केग़यलाहे मन्ह्ताया?
बोनाङे कूदिङ अनमाकिर, जग्ळम केमाकिर, ओङ आयमाकिर, सबेटोरा संगे गूनमते मनिर इनजोर, ओरिह्क सीता कीसीम.
देवुळता सास्त्रमतगा किर्स्तुना पोल्लो इद्रम रासिस मन्ह्ता: गळ्क मन्जि वावाल मन्कल निटम एवयनोग़, ओग़ आल्सेम केवोग़,
इंजेके इद दुनियाताङ आक्रि दियाङ गट्नेन एवताङ. इद पोल्लोतुन सीता कीसि, मीट पार्तना कीयनस्के, उसरते मनदना इन्जि, अक्र्ने मन्ह्टु.
मीवा मुडगा बोग़ाय विस्वसि तना ऐंगेटोन पंचतगा ओयलाह आतोग़ इतेके, इद्रम देवुळता बद्नम कीसि, मीट अस्केन आरेम आतिरे! इद्रम कीयना बद्ला, नीवा ऐंगेटोग़ विस्वसि, नीक तिपल कीतदिन केमेन आपतेक वने नेका ओप्पालि. ओग़ नीक नाळेह कीतदिन, निमा मापि कीतेक वने नेका ओप्पालि.
उच्वुर ऐंगेन जमा आयनदिन विळ्सतोर, ओरा लेह्कान माट जमा आयनदिन विळ्सवल. विस्वसते मेग़्किस मनदलाहि, ओर्विना-ओर्वोग़ तोळ आयकल. सामि वायनद दिया एवयलाह आता, इदिन मीट पुतिर. अदिनेनाह्क माट ओसोय जिदते इद्रम कीसोर मनदकल.
(येसुसामि इन्ह्तोग़,) ‘ऊळाट! नना जल्दि वायकन! इद पुस्तकतगा पया आयनव पोल्लोङ रासिस मन्ह्ताङ. अविस्किन केंजिसि, अहलेह्का ताकवालोर मन्कलोर देय्वातोरु,’ (इनजोर येसु किर्स्तु नाक कबुर वेहतलाह लोहतोग़,)” इन्जि देवतुल इता.
अदिनेनाह्क नना तिनदनद तिंडटा मेटे, नावा ऐंगेटोग़ विस्वसि पापमते अरतेके, ओग़ पापमते अरमाकेग़ इनजोर, नना जीवात मनाह, मुर्तिय अविङ तिनोन आयकन. मीट वने इदे विचर कीम्ह्टु.
नाळ बाताल आयग़ा, तेन आलिह कीसोर मनमाटु. नाळता सीता नाळि! नेटा रंदि, नेटुह्क वेल्लाय मन्ह्ता.
इव पोल्लोन वेहवाल येसु इन्ह्तोग़, “इंगो! नना जल्दि वायकन,” इन्ह्तोग़. आमेन! ए येसुसामि वय!
अस्के किर्स्तु बह तिपल आसि हायनोग़, ओसो ताना पया बह ओन्कु देवुळदीपते देवुळतेनाह कदर दोर्कग़ा इनजोरे, ओर कबुरतोरा लोप्पा मतदु किर्स्तुना जीवा ओरिह्क वेहता. मति ओरु इद पोल्लो बेद कालमते आयग़ा, ओसो बेद्रम आयग़ा इनजोर, आलिह कींदुर.
कग़्सनगा गेल्सवालोरिह्कु, आकिने पंडटद सोबाता गीळि केग़्पिह कीस्तोर. अद वतनव आकिने पंडटद आंदु. तान दोर्किह कीयलाहि, ओर तमाङ मेंदुस्किन आव्रे कीस ताकिह्तोर. माट बारा बेस्केन वाग़वद गीळता इनम दोर्किह कीय्ह्नल.
सामि ओसो मल्स वायनद दिया वाताये इनजोर, माट देवुळता लेकाते वेहतोम, इलवेके काग़्हतोम, इलवेके सीटटे रासिस लोहतोम इनजोर, मीट केंजतेके, जल्दि कंद्रेम आयमाटु, रेयमाटु.
“अदिनेनाह्क मीटु कल्क उनडना, रिमाते विचर वातप कीयना, ओसो इद दुनियाताङ कबस्कना सीताते मुळ्न्दिस मनमाटु. बह इतेके नना वायनद दियाते, मीक दोम्ह्क्ने वदतगा एग़्कतप आयमाकि इनजोर, उसरते मन्ह्टु.
बोग़ाय येसुसामिन जीवा केवेके, ओन्क सरप दल्गि! ए सामि, वय!
पोलु मावा संगे मनदह्पा, उड्ला बुदते मन्ह्तोग़, मयग्डाहि जेक मनदह्पा बारा, पका कळक मन्ह्तोग़ इनजोर, नाक मन्कलोर इन्ह्तोर. इंजेके ननाय पोलुनन, गूनमते वळ्ह्कवाल, कुलुल बुदते मनवाल किर्स्तुना पेदिरते, मीक उंद पोल्लो वेहतह्नन,