39 इतस्के येसु इतोग़, “बोग़े देवुळता लावताङ कबस्क नावा पेदिरते कीतस्के, नावा अडम वळ्ह्क पग़वोग़. ओन मीट रोमिह केमाटु.
(अस्के देयम पोस वळ्ह्कवालोरिन ऊळतिर. पया देवुळता जीवाता दळ्मते वळ्ह्कवालोरिन बह पुनदकिर? अदिनेनाह्क बेद निटम देवुळता जीवाता बुदि इनजोर, मीट पुनदना. अद इद्रमि:) बोग़ाय मन्कन देवुळता जीवा ताकिह कीतेके, ओग़ मन्कल बेस्केन येसुन सरप एवोग़. अहे देवुळता जीवालेवा बोग़े मन्कल येसुनु, सामि इनजोर इनोग़.
बहे आयि. सोङते आयि, सेतेमते आयि! बह तेला किर्स्तुना पोल्लो पोकुर आयलाह आता इनजोर, नना पका गिर्दा आय्ह्नन. इद ओसो उंद पोल्लोते नना गिर्दा आयकन:
मति दुस्रोरिह्क पोकुर केवानन नाके देवुळि इनम एवा मनमाकि इनजोर, नना कुदतुन आव्रे कीसि, बेसता कबुरतुन पोकुर कीयनद सेवा बेस आयना इन्जि, नावा मेंदुलतुन कय इळ्न तासिह्नन.
इतस्के योहन येसुन इतोग़, “गूरु, नीवा पेदिरते ओर्वोग़ मन्कल, देयह्किन पेसिह कीयह्पा माटु ऊळतोम. ओग़ मावा तोळतोग़ आयवाह्कु, माट ओन रोमिह कीतोम,” इनजोर इतोग़.
बह इतेके बोग़ माक विरुद केवोग़, ओग़ मावोग़े आंदोग़.