32 मति येसु वेहतद पोल्लो ओरिह्क तेळियो. अद पोल्लोतेनाह्क ओन ताल्ह्कलाह वने ओर रेयिंदुर.
मति ओग़ वेहतव पोल्लोनग्डाहि कग़यवालोरिह्क उंद पोल्लो वन तेळियो. अव पोल्लोना अर्तम ओरग्डाह मकिह कीतद मता. अदिह्क ओग़ वेहतव पोल्लोङ, कग़ियवालोरिह्क मुर्तिय तेळियोङ.
मति येसु वेहतद पोल्लो, ओरिह्क मुर्तिय तेळियो. अद पोल्लो ओरग्डाह मकिस मता. अदिह्क अदिन ओर पुनदा पग़वोर. ओसो अद पोल्लोतेनाह्क ओन ताल्ह्कलाह वने, ओर रेयिंदुर.
मति तलोग़-तपेरिह्क ओग़ इतद पोल्लो मुर्तिय तेळियो.
ओर इद गोटटुन येसुन ताल्ह्कना गावले इनजोर, तमाय पोटालोप्पा तासिस मतोर, तान येसु पुन्जि ओरिन इतोग़, “‘गय्क मनेके मीक नना दिसोन आयकन, पया पेग़्के गय्क मनेके, मीट नाक ओसो ऊळकिर,’ इनजोर इतन, अदे गोटटुन मीट ओर्विह्क-ओर्वोग़ ताल्ह्किंदिरा?
इव गोटिङ येसुनाङ कग़यवालोरिह्क अद तूकने तेळियोङ आसि. मति इव गोटिङ येसुना लोप्पा सास्त्रमते मुने रासतव मताङ, ओसो अहे लोकुर ओन कीतोर, ओग़ पया डीसाते जीवा अरतस्के, कग़यवालोरिह्क तेना सीता वाता.
इतस्के ओर अद पोल्लोतुन सीतात तासतोर, मति डोलिस मन्जि ओसो तेग़्कनदिना अर्तम बाताल आस्ता इनजोर, तमतमाय वळ्ह्किंदुर.
अचोटेने ओनाङ कग़यवालोर तिंड पोसि अगा वातोर. अस्के वेग़ उंद आंचाना संगे बाराह्क वळ्ह्किह्तोग़ इनजोर, बयल आतोर (बाराह्क इतेके ओरा रिवजते गूरुर आस्कना संगे वळ्ह्कोर आस्तोर). तेला मति, “तानेनाह नीक बाताल गावले? ताना संग बाताङ वळ्ह्कतिन?” इनजोर, ओरग्डाहि बोग़े ओन ताल्ह्कोग़.
पया देवुळता पवित्र सास्त्रमताङ पोल्लोन पुनदलाह, येसु ओरिह्क बुद ईतोग़.
पया अक्रा बळयिर उदिसि गाटो तिनजोर मतोर, अस्के येसु ओरिह्क दिसतोग़. दिसिसि इद्रम इतोग़, “नना तेग़्कतस्के नाक ऊळतोर मन्कलोरा पोल्लोतुन बाराह्क नमविर? नमोम इनजोर बाराह्क कैंगम आतिर?” इनजोर इतोग़.
अस्के येसु पेग़्के मिळ्न्दिस कग़यवालोरिन ऊळतोग़, ऊळिसि पत्रुन इद्रम तेर्हतोग़, “एय देयमदीपता बुदते वळ्ह्कवानिन, अद्रमता बुदतुन पोहचीम! नीवा विचरि मन्कना विचरतेह मन्ह्ता, मति देवुळता विचरतके इले,” इनजोर तेर्हतोग़.
येसु ओरिन इतोग़, “मीकाय इंका तेळियोया? बेद मन्कना कुमतगा दास्ता, अद ओन कळ्वोग़ केवो.