20 इतस्के ओग़ पेकान ओनगा ततोर, ततस्के देयम येसुन ऊळताहे, ओग़ पेकान तेल्हचि नेल अर्हचीता. पया ओग़ तोडटुह्क बोमुल पेहचोरे दोळ्गिंदोग़.
अस्के अद देयमि ओग़ मन्कन तेल्हच मन्जि, जोरते केयिसि, ओनग्डाहि पेसिस वितता.
अस्के येसु अद देयमतुन, “केमेन मन! वेनग्डाहि पेसिस अन!” इनजोर दगा ईतोग़. ईतस्के अदु ओग़ मन्कन नेल अर्हचि, ओन नोमुर केवालेवा, ओनग्डाहि पेसिस वितता.
उसर आम्ह्टु! सीताते मन्ह्टु! मीवा अडम मनदनद देयह्कना मुक्याल, कह्चनद सिङपुललेह्का, बोन पोसि पिळ्ह-पळ्ह कीस तिनदकन इनजोरे तिरियिह्ता.
मीट देयह्कना मुक्यानाङे मग़्कनिर! अदिह्के तानाङे लाग्वाङ कबस्क मीट कीयलाह ऊळिह्निर. अद मुनेताहि मन्कन हव्के आंदु. ओसो तानगा बातय सेतेम इले, अदिह्क अद बेस्केन सेतेमतुन पोस मनो. ताना बुदिय जोल वळ्ह्कनद आंदु, बाराह्क इतेके अद जोलहाल ओसो जोलतुन पुटिह कीयनद आंदु.
पया ओग़ पेकान येसुनगा तनेकेन, देयम ओन नेल अर्हचि पका तेल्हता. अस्के येसु अद देयमतुन दगा ईतोग़, ईतापया ओग़ पेकान सव्रे कीसि, ओना तपेनगा ईतोग़.
ईतस्के देयम केयिसि, ओग़ पेकान पका तेल्हचि पेसता. पेसतस्के पेकाल डोलतप लेह्का आतोग़, वेल्लाटोर लोकुर डोलतोग़ इंदुर.
अद ओन पोयतेक अचोन नेल उकिह्ता. अस्के ओना तोडटुह्क बोमुल पेसिह्ता, पल्क वने कोग़्किह्तोग़ ओसो मेग़्किह्तोग़. इद देयमतुन पेहतलाह, नीवाङ कग़यवालोरिन वेहतन, मति ओरा संगे आया पग़वो,” इनजोर वेहतोग़.
अस्के येसु इतोग़, “ए विस्वसलेवोरिर, मीवा संगे बेचानाह नना मनदकन! मियेनाह्क नाक कयर वास्ता. अले ओग़ पेकान नयके ताट,” इतोग़.
येसु पेकाना तपेन ताल्ह्कतोग़, “वेग़ बेस्केडाह इद्रम आस्तोग़?” इतोग़. इतस्के पेकाना तपे इतोग़, “उड्लस्केडाहिये पोयता गूरु.
वेन तोप-तोप देयम अह्चिह्ता, अस्के वेग़ पका केयिह्तोग़. ओसो तोडटाहि बोमुल पेसनाह, वेन पका तेल्हतह्ता, अद वेन बेस्केन विळ्सो, तिपल कीसोरेन मन्ह्ता.