15 (कय्क नोग़तेकाय, नोग़वेकाय,) बेद मन्कना कुमतगा दास्ता, अद ओन देवुळता मुनेह कळ्वोग़ केवो. मति मन्कना पोटाताहि, बेव पोल्लोङ तोडटुह्क पलते पेसिह्ताङ, अवे ओन कळ्वोग़ कीस्ताङ. [
देवुळता मन्कलोरिह्क सबे तिनदलाह पोलिह्ता. मति पापमते करब आसि, किर्स्तुन विस्वस केवा मनवालोरिह्क, बाताले पोलो. ओराङ विचर्क करबे, अहे ओरा नेह्ना-लाग्वदिन पुनदनद बुद वने करबे!
अदिह्क बोग़ाय वासि, मीट पुनवव, पूनाङ पोल्लोङ काग़्हचि, मीक देवुळता सेतेम पोल्लोताहि लेसिह कीयलाह एमाटु. इव तिनदनव, इव तिनवव इनजोर मन्कलोर वेहतनव अडोन केंजताह्क आयो; मति देवुळि मीक दया कीताह्कु, मीवा जीवा मेग़्कनद बेसु. अद्रमताङ अडोन केंजिसि ताकवालोरिह्क बातालाय दोर्कताया? बाताले दोर्को!
एय वीसमतरसलेह्काडोरिर, मीट लाग्वोरिर मन्जि, मीक नेह्नाङ गोटिङ बह वळ्ह्क वायनुङ! बाराह्क इतेके, पोटातगा बेव पोल्लोङ निंदिस मन्ह्ताङ, अवे पोल्लोङ तोडटाहि पेसिह्ताङ.
केंजाट, देवुळि मीवा नडुम राजेम कीयना इतेके, तिनदनव-उनडनव पोल्लोनेके अचोन सीता केमाटु. सेतेमते ताकना, ओर्विना संगे ओर्वोग़ गूनमते मनदना, पवित्र जीवाता गिर्दाते निंदिस मनदना, इवे मोदुल पोल्लोङ आंदुङ.
देवुळता सास्त्रमतगा रासतदिन सीता कीम्ह्टु: इद बूमि देवुळताय आंदु, इग्डा सबे मालु तानाय आंदु. अदिनेनाह्क आटुमते वमनव अविङ असिस तिन्ह्टु. अव बेग्डाङ इनजोर ताल्ह्कमाट. कतम सामिनाये आंदु इतेके, अगा पोलनद-पोलवद पोल्लो पेसो.
ऊळिसि ओरिन इतोग़, “यहुदि लोकुरिह्कु, मीट दुस्राङ जातिनोरगा दायनदु, मीवा संगे गोत आयनदु, पोलो इनजोर मीट पुतिरे. मति बोग़े मन्कन विटळ इनजोर इनदना आयो इन्जि, देवुळि नाक तोहता.
“मीकाय इंका तेळियोया?
अस्के येसु लोकुरिन तनके केयिसि ओरिन इतोग़, “नना इंजेके बार इह्नन, तेन सबेटोरिर केंजिसि कग़याटु.
बोन्क पुनदलाह गिर्दा मन्ह्ता, ओग़ बेस केंजेग़.]”