33 अस्के अद आंचाळि, सव्रेम आतन इनजोर पुन्जि, येसुनगा वाता. वासि रेयते साङसोर येसुनाङ काल्क अरता. अर्सि पया तन्क बह बह आता, अद सबे ओन सेतेम-सेतेम वेहता.
अद आंचाळ पया, नना बोयतदिन वेग़ पुतोग़ इनजोर, रेयते साङसोर वासि, येसुनाङ काल्क अरता. अर्सि ओन बाराह्क बोयता, ओसो बेद्रम चट्नेन सव्रेम आता, इद पोल्लोतुन सबेटोर लोकुरा मुनेह वेहता.
इद पोल्लोतुन केंजिसि, मरियाल पका एक्बेक आता, आसि इद पोल्लो वेहच, बाराह्क नाक जोहर कीयलाह आता इन्जि, अद आलिह कीयलाह आता.
अस्के ओग़ तान ऊळिस, एक्बेक आसि पका रेयतोग़.
मति ओर पका रेयतोर. रेयिसि तमतमाय, “अलाले! वळ्यु ओसो एग़ वने, वेना उकुमतुन केंजिह्ताङ अयो! इतेके वेग़ बेद्रमतोग़ मन्कल मनदनोग़ रा!” इनजोर इतोर.
मति येसु तन्क बोयतदिन ऊळलाह, मुडगा सर्ने ऊळतोग़.
वेहतस्के येसु तान इतोग़, “बायि! नना नीक सव्रे कीकन इन्जि, निमा विस्वस कीताह्के बेस आतिन, सुकमते अन. इंजेके इद बादा आयवालेवा पिसकिन,” इनजोर इतोग़.