31 ओनाङ कग़यवालोर इतोर, “इद मुलु नीवा सर्ने मन्जि, नियके दोबेङ-नूकेङ कीयनदिन ऊळिह्निन! मति ‘नाक बोग़ बोयतोग़?’ इनजोर, बह इह्निन गूरु! (वेल्लाटोर नीक बोयिस मनदनुर,)” इतोर.
अस्के येसु “नाक बोग़ बोयतोग़ रा?” इनजोर ताल्ह्कतोग़. ताल्ह्कतस्के अगा मतोरु, “माट आयोम! माट आयोम!” इनजोर इतोर. पया पत्रु इतोग़, “गूरु! इद मुल नीवा सर्ने मन्जि, नियके दोबेङ-नूकेङ कीसोर, वेल्लाटोर बोयिस मनदनुर,” इतोग़.
पया पोळ्द दायलाह आस मता, अस्के बारा बळयिर येसुनगा वासि, इद्रम इनदलाह आतोर, “गूरु, माट नाटेनग्डाह वेल्लाय जेक मह्नल, अदिह्क लोकुरिन इग्डाह लोहचीम, वेर सबेटोर एरे-गूरेताङ नाह्कनगा अन्जि, तम्क उंजलाह जागा ओसो तिनदलाह तिंडि पर्ह्किर.”
अदिनेनाह्क येसु ओग़ मुक्याना संगे दायलाह पेसतोग़. अनेके वेल्लाय मुलु येसुना पयाह अनजोर, गर्दि आसि ओनगा दोबेङ-नूकेङ कींदुर.
अस्के चट्नेन तना लावते बोग़ो मति सव्रेम आतोग़ इनजोर, येसु पुतोग़. पुन्जि, मुडेके चेट मिळ्न्दिसि, “नावा गेंदेतुन बोग़ बोयतोग़ रा?” इनजोर ताल्ह्कतोग़.
मति येसु तन्क बोयतदिन ऊळलाह, मुडगा सर्ने ऊळतोग़.