13 अस्के येसु इर्वुर कग़यवालोरिन इद्रम वेहच लोहतोग़: “मीट येरुसलेम सहरते अन्ह्टु. अगा बेरा अळ्काते एग़ तवाल ओर्वोग़ मीक कलियनोग़, ओना पयाह अन्ह्टु.
देवुळि येसुनेनाह्क तासतव सबे कबस्किन, ओग़ पूरा मारिह कीतोग़; कीसि तना पोल्लो केंजवालोर सबेटोरिन, अमेसातुह्क पिसिह केवाल आतोग़.
देवुळि पुटिह कीतद बेदे आयि, तानाङ कोंडानाहि मक पग़वो; मति सबेटव तान्क पोळ्क्ने दिसिह्ताङ. तान्के माक पूरा इसब ईया पोयह्ता.
मीक नना बेद-बेद वेहतह्नन, अदिन मीट कीतेके, मीट नावाङ गोततोरिर आयकिर.
पया अदु मर्मिनगा सेवा-साकुर केवालोरिन इता, “वेग़ मीकु बाताङ वेहतनोग़, अहे कीम्ह्टु,” इता.
पया ओय्पिह केवद पिंडटाङ आरिङ तिनदनद पंडुमता मुनेता दिया, यहुदिर आवना पंडुमता गोरेपिलाता मोक ईंदुर. पया कग़यवालोर येसुनगा वासि ताल्ह्कतोर, “गूरु, इद आवना पंडुमता कुळ्पि, माट बेगा तयर कीकोम? बेगा नीक तिनदलाह विचर वायग़ा?” इनजोर ताल्ह्कतोर.
ओग़ बेद लोतगा दायनोग़, अद लोता माल्कान इद्रम वेहाटु, ‘नना कग़यवालोरा संगे आवना पंडुमता कुळ्प तिनदलाहि, उंद नाटोर रोमनद अरा बेगा मन्ह्ता इनजोर, गूरु नीक ताल्ह्किह्तोग़,’ इनजोर वेहाट.