36 अदिनेनाह्क अग़ ऊळसोर मन्ह्टु. नना दोम्ह्क्ने वातस्के, मीट उंजवालेवा मनदनद दिसतेके बेसु!
कीसि ओसो ओरगा वास ऊळनेके, ओराङ कोंडाङ पकाय पूहतप आस मताह्कु, ओर गोडनिद्रते मतोर. अदिह्क येसु ओरिन तेहतह्पा, ओर ओन बाताले वेहता पग़वोर.
“अदिनेनाह्क मीटु कल्क उनडना, रिमाते विचर वातप कीयना, ओसो इद दुनियाताङ कबस्कना सीताते मुळ्न्दिस मनमाटु. बह इतेके नना वायनद दियाते, मीक दोम्ह्क्ने वदतगा एग़्कतप आयमाकि इनजोर, उसरते मन्ह्टु.
पया मर्मपेकाल वायलाह आल्सेम आताह्कु, अव ऊळिस-ऊळिस कतमताङ कूर्ह्क बोटटाङ, कूर्ह्कसोर उंजताङ वने.
इन्जि कग़यवालोरगा वातोग़, अस्के ओर उंजिस मतोर. पया सिमोन पत्रुन तेहचि, इद्रम इतोग़, “ए सिमोन, निमा उंजिह्निना? गंटामेंड वने सीताते मनदा पग़विना?
बेव कबस्कनगा वेह्च दींचिह्ता, अव वने दींचिह्ताङ. अदिनेनाह्क इद्रम वेहतद मन्ह्ता: “ए पापमते उंजवानिन! तेदा! देवुळतग्डाहि एग़िसि, डोलतप लेह्का मनवानिन. इंजेके जीवा अर्मु! किर्स्तु तना वेह्चतुन नीवा पोग़ोन अर्हतनोग़” इनजोर वेहतद मन्ह्ता.
ओना पार्तना मारतस्के, तेदिस कग़यवालोरेके वास ऊळतोग़. ऊळनेके ओर वने आलिह कीस आलिह कीस, बागिसि उंजिस मतोर.