32 “मति नना मल्स वायनद दियातुन, वेलातुन बोग़े पुनोग़. देवुळदीपताङ देवतुल्क वने पुनोङ, नना इंका पुनोन, सिरपि नावा बाबाल पुन्ह्तोग़.
येसु इतोग़, “इव सबे पोल्लोङ आयना वेलातुन, कालमतुन, नावा बाबाले तना अदिकरते तासतोग़. तान मीक पुनदा एवोग़.
पया येसु तनाङ कग़यवालोरिन इतोग़, “अदिह्क मीट वने उसरते मन्ह्टु, बाराह्क इतेके माने-मन्कना नडुम पुटटोना वायनद इहलेह्काने मन्ह्ता. ताना दियातुनु, वेलातुनु मीट मुर्तिय पुनविर.
मुने मीट बेद्रम देवुळता पोल्लोतुन केंजिसि, तान मीवा जीवातगा तासतिर, इदिन सीता कीस ऊळाट. सीता कीसि ताना लेह्का पिसाट. पापमता अग़दाहि मल्म्ह्टु. मीट उसरते मनवेक अचोन, कले वायना लेह्कान, नना मियगा दोम्ह्क्ने वायकन. नना बेद वेलाते वायकन, इदिन मीट मुर्तिय पुनविर आयकिर.
“पया नडुमनग़्का इद्रम आळो वाता, ‘मर्मपेकाल वातोग़, अले रि! ओन कलियलाह दट.’
मति मन्कलोरिह्क एर्का लेवस्के, कले वायना लेह्कान, सामि ओसोवने वायनद दिया वायग़ा. अस्के पोग़ोटा बूमि पका नेकसोर मायग़ा, अगा मनदनव सबेटव कर्विसि बूळेम आयनुङ. इळ्ता बूमि, ओसो तानगा कीतव सबे कबस्क पङ्ने आयनुङ.
“पया वेल्लाङे दियाना पेग़्के, ओर सेवकिरा माल्काल मल्स वातोग़. वासि, ‘नना मीक ईतव मालसोमता इसब ईम्ह्ट रा,’ इतोग़.
इंजेके जल्दि आयनव पोल्लोन, माक माळवालोरिह्क तोहचीम इनजोर, देवुळि अव पोल्लोन, येसु किर्स्तुह्क तोहच मता. येसु किर्स्तु, तना देवतुलतुन लोहचि, अविस्किन नाक तोहतोग़. नना योहननन येसुना सेवकनन, इंजेके अव पोल्लोन रासलाह आतन.
पोग़ोटा बूमि, इळ्ता बूमि मायनुङ, मति नावा पोल्लो मात्रम बेस्केन मायो आयग़ा.”