17 अव दियाने नेलाङ हव्कतव आस्किह्क, ओसो पाल ऊहतनव तलिस्किह्क, बेचोटा गोसा आयग़ा!
बाराह्क इतेके इद्रमताङ तिपलताङ दियाङ वायना मन्ह्ताङ, अव दियाने ‘वंजो मनदनद आंचाळ देय्वाता, बेस्केने नेलाङ हव्कवद आंचाळ देय्वाता, बेस्केन पाल ऊहवद आंचाळ देय्वाता,’ इनजोर लोकुर इनदनुर.
अव दियाने नेलाङ हव्कतव आस्किह्क, ओसो पाल ऊहतनव तलिस्किह्क, बेचोटा गोसा आयग़ा. इद देसेमतोर लोकुर पका तिपल आयनुर. देवुळता ओङ ओरा पोग़ोन अरयग़ा.
“पिलाङ-पेकोर नीकु बार इन्ह्तोर, तेन निमा केंजतिना?” इन्जि वेर येसुन कट्ला कीतोर. पया येसु इतोग़, “इंगो रा, ओर सेतेमे इन्ह्तोर! मति मीटु बेस्काय सास्त्रमते इद्रम अर्विसि ऊळतिरा: निमा उड्लोर पेकोराङ, बाला पेकोराङ तोडिनाहि, नीक जोहर कीयनव पाटाङ पेसनाह कीतिन”?
ओसो बोग़ाय मन्कल पोलमते मतेके, ओग़ तना कोटजगातुन ओयलाह लोन मलमाकेग़.
अदिह्क मुसुर पेग़दस्के इद गोसा वामाकि इनजोर, देवुळतुन पार्तना कीम्ह्टु.