47 पया ओग़ु नासरेत नाटेनोग़ येसु इद अग़दुह्क दायलाह आतोग़ इनजोर केंजिसि, “ए येसु! दाविद राजाना कूळतोनिन पिसिह केवानिन! नावा पोग़ोन दया कीमु,” इनजोर केयतोग़.
अद देयम जोरते केयिस इद्रम इता, “ए नासरेत नाटेनोग़ येसुनिन, मावा संगे नीवा बाताल कबळि? निमा बह माक बूळे कीयलाह वातिना? निमा बोनिन इनजोर पुनोना? निमा देवुळ लोहतोग़ पवित्र मन्कनिन आंदिन!” इता.
इव विस्वसिरा मुडोरेनाह्क पोल्लोङ आंदुङ. इविस्किन मीक वेहतलाहि नना येसुनन, नावा देवतुलतुन लोहतन. नना दाविद राजाना कूळतोनन आंदन. नना दींचनद विय उकालेह्काडोनन आंदन,’ (इन्जि येसु इन्ह्तोग़,)” इनजोर देवतुल नाक इता.
येसु अग्डाहि पेसिस अनेके, (देवुळ लोहतोग़ राजाल येसुये इन्जि नमिसि,) इर्वुर गुडिर ओना पयाह पयाह अनजोर केयसोर इंदुर, “ए दाविद राजाना कूळतोनिन, मावा पोग़ोन दया कीमु!”
ओर पया वेन इतोर, “बह, निमा वने गालिल पटटोनिना? अन, सास्त्रमते पर्ह्किस ऊळा, गालिलताहि बोग़े देवुळता कबुरतोग़ वावोग़!” इतोर.
पया ओग़ु रेसाता अग़दगा अतोग़ अस्के, ओसो उंद ओर्युलतदु ओन ऊळिसि, अगा मतोरिन वेहता, “ए वेग़ वन नासरेत नाटेनोग़ येसुना संगे मतोग़े!”
पया ऊळाटु, अद पटटा उंद यहुदि आयवदु कनान जातता आंचाळि येसुनगा वासि केयसोर इता, “ए सामि, दाविद राजाना कूळतोनिन पिसिह केवानिन, नयगा जीवा लोपा. नावा मयानु देयम पोसि, तान पट्पट अह्चिह्ता,” इनजोर ओन कालगडेम अरता.
ओसो ‘नासरेत नाटेनोग़ येसु इद मंदिरतुन बूळे कीयनोग़, ओसो मोसा मुय्तोग़ माक ईतव रीतरिवज्किन मिळ्हचीयनोग़,’ इनजोर वेग़ वेहतनदिन माट केंजतोम,” इन्जि ओर इतोर.
पया पिलाति, “वेग़ नासरेततोग़ येसु यहुदिरा राजाल” इन्जि, इद्रमता कसुर तोहतनद बलाते रासिसि, येसुन वेळ्हतद गुटातगा कोटलाह वेहतोग़.
ओसो उय्तुर बारा, “आयो, वेग़ देवुळ लोहवाल पिसिह केवाल आंदोग़,” इनजोर इतोर. ओसो दुस्रोर इतोर, “देवुळ लोहवाल पिसिह केवाल गालिलताह बह वाया पग़यनोग़?
“बह नासरेत नाटेनग्डाहि बेसताङ गोटिङ पुट पग़यनुङा?” इनजोर नतन्याल पिलिपिन इतोग़. “वास बह ऊळा रा!” इन्जि पिलिप इतोग़.
अद्रमे पया येसु तना नासरेत नाग़ अतोग़. अन्जि वारमता पोल्वादियाते तना अल्वट मतपु, अग्डा पार्तनाता लोन अतोग़. अन्जि देवुळता सास्त्रम अर्वलाह नितोग़.
“वेग़ गालिल पटटा नासरेत नाटे मनवाल, देवुळता कबुरतोग़ येसु आंदोग़,” इनजोर लोकुर वेहन्दुर.
येसुना पेग़्के-मुनेह अनवालोर लोकुर रोदा कीसोरे, केयसोरे इनदलाह आतोर, “ दाविद राजाना पुळ्गतोग़ पिसिह केवाह्क जोहर! देवुळबाबाना अदिकर पोस वास्तोग़, ओन्कु देवुळता देय्वा आयि! पोग़ोटा देवुळतुह्क जोहर!”
अनेक पया ऊळाट, अद अग़दगा इर्वुर गुडिर उदिस मतोर. मावा मुनेह येसु दास्तोग़ इन्जि, पता अरताह्कु, ओर केयिस-केयिस इनदलातोर, “ए सामि, दाविद राजाना कूळतोनिन पिसिह केवानिन, मावा पोग़ोन दया कीमु,” इतोर.
अस्के लोकुर पका बामिसि इनदलाह आतोर, “बह दाविद राजाना कूळते पुट वावाल मतोग़, वेग़ ओग़े पिसिह केवाल मनदनोग़ा?” इतोर.
अगा एव्सि ओग़ु नासरेत इनदनद (मरियाना) नाटे अन्जि जागा आतोग़. “ओन नासरेततोग़ इनदनुर,” इद्रम देवुळता कबुरतोर, देवुळ लोहवाल राजाना लोप्पा मुने वेहच मतोर, अद इंजेके करल आता.
देवुळ इद बूमते लोहतोग़, येसु किर्स्तु, वेना लोप्पा नना रासलाह आतन. सास्त्रमते वेनाङ तादोर-बाबोरा लेका रासिस तासतोर, ओर इह मतोर. येसु (यहुदि जाततोरा पेदामुय्तोग़)अब्रहम मुय्तोना, ओसो दाविद राजाना पुळ्गताहि पुटटोग़.