27 येसु अग्डाहि पेसिस अनेके, (देवुळ लोहतोग़ राजाल येसुये इन्जि नमिसि,) इर्वुर गुडिर ओना पयाह पयाह अनजोर केयसोर इंदुर, “ए दाविद राजाना कूळतोनिन, मावा पोग़ोन दया कीमु!”
पया ऊळाटु, अद पटटा उंद यहुदि आयवदु कनान जातता आंचाळि येसुनगा वासि केयसोर इता, “ए सामि, दाविद राजाना कूळतोनिन पिसिह केवानिन, नयगा जीवा लोपा. नावा मयानु देयम पोसि, तान पट्पट अह्चिह्ता,” इनजोर ओन कालगडेम अरता.
नाक देवुळ ईतद लावते गुडिर तोवयलाह आतोर, कूटालोर ताकलाह आतोर, मोंडरोगमतोर सव्रेम आस्तोर, एव्डालोर वेनदलाह आतोर, हातोर बार तेग़्किह्तोर, गरिबतोरिह्क बेसता कबुर केंजलाह दोर्किह्ता.
ओग़ इतेके दाविद राजाना कूळतोग़ आयनोग़, ओसो दाविद राजाल बेद बेत्लेहेम नाटे मतोग़, अग्डाहि वायनोग़, इनजोर सास्त्रमते बह रासतद इलेया?”(येसु गालिल पटटे पुटिस मनदनोग़ इनजोरे, ओर अह इंदुर.)
इतस्के येसु अगा मतोर वेल्लाटोर दुकतोरिन सव्रे कीतोग़, मुर्तिय तेद पुनवोरिन, देयह्क पोस मतोरिन, सव्रे कीतोग़; ओसो वेल्लाटोर तोववोरिन तोवनाह कीतोग़.
दाविद राजाना लेह्कान राजेम कीयलाह वास्तोग़, ओन्क देवुळता देय्वा आयि! पोग़ोटा देवुळतुह्क जोहर!” इनजोर केयतोर.
इद देयम वेना जीवा तिनदलाह, बेस्के किसतगा, बेस्के एतगा अर्हचीस्ता. मति निमा बेदाय कीया पग़तेके, माक जीवा लोपिसि, मावा पोग़ोन दया कीम,” इनजोर इतोग़.
येसुना पेग़्के-मुनेह अनवालोर लोकुर रोदा कीसोरे, केयसोरे इनदलाह आतोर, “ दाविद राजाना पुळ्गतोग़ पिसिह केवाह्क जोहर! देवुळबाबाना अदिकर पोस वास्तोग़, ओन्कु देवुळता देय्वा आयि! पोग़ोटा देवुळतुह्क जोहर!”
देवुळ इद बूमते लोहतोग़, येसु किर्स्तु, वेना लोप्पा नना रासलाह आतन. सास्त्रमते वेनाङ तादोर-बाबोरा लेका रासिस तासतोर, ओर इह मतोर. येसु (यहुदि जाततोरा पेदामुय्तोग़)अब्रहम मुय्तोना, ओसो दाविद राजाना पुळ्गताहि पुटटोग़.
अस्के मंदिरते मनवालोर पेर्मालोर ओसो सास्त्रमगूरुर, वेर येसु कीताङ बेराङ कबस्किन ऊळिसि. ओसो मंदिरतगा पिलाङ-पेकोर “दाविदना कुट्मळतोग़ पिसिह केवाह्क जोहर आयि!” इन्जि केयसोर इंदुर, इदिन वने वेर ऊळतोर. ऊळिसि, वेर ओङ आतोर.
देवुळ आचतोर अब्रहम, इसक, याकुब इनवालोर मावा पेदामुय्तोरग्डाहिये, मावा इस्रयेल लोकुर पुट वातोर. ओराय कूळते, देवुळ लोहतोग़ पिसिह केवाल किर्स्तु, मन्कल मारियिस पुट वातोग़. ओग़ किर्स्तु कतमतोरा देवुळ आंदोग़, ओन्क अमेसा-अमेसातुह्क जोहर आयि.आमेन.
पया येसु ओरिन ताल्ह्कतोग़, “देवुळ लोहवाल पिसिह केवाल किर्स्तुनुदाविद राजाना पुळ्गतोग़ इनजोर इन्ह्तोर, इद बेद्रम आया पग़यह्ता?
ओर येसुन ऊळिस जोरते केयतोर, “ए येसु! गूरु! माक ऊळिस जीवा लोपा,” इतोर.
अद बेसता कबुर इतेके, निटम देवुळता मग़ि, मावा सामि येसु किर्स्तुना पोल्लो आंदु. मन्कना इसबते, ओग़ु दाविद राजाना कूळते पुट वातोग़. मति देवुळता पवित्र जीवा बार, तना लावते ओन हामुरतग्डाहि जीवा अर्हता, अह कीसि ओग़ देवुळता मग़ि आंदोग़ इन्जि तोहता.
ओग़ पया लोन ओळियतस्के, ओर गुडिर ओनगा वातोर. अस्के येसु ओरिन इतोग़, “नना मीक सव्रे कीया पग़यकन, इद्रमि मीवा विस्वस मन्ह्ताया?” इन्जि ताल्ह्कतोग़. अस्के “इंगो गूरु,” इनजोर येसुन इतोर.
पया येसु तनाङ कग़यवालोर बार, यरिग़ो नाटेनाहि पेसिस अनेके, ओना पयाह पयाह वेल्लाय मांदि अंदुर.