9 अदिनेनाह्क देवुळता संगे बाताङ वळ्ह्कनवु, अविन मोदुल कीसि मीकु पुन्पिह कीसीय्ह्नन, अव इहलेह्का मन्ह्ताङ: जोहर सामि, मावा देवुळदीपतोग़ बाबानिन, सबेटोर नीवा पेदिरतुन मान ईयिर.
“ए मावा सामिनिन, मावा देवुळतिन! निमान सबेटविन पुटिह कीतिन. अव नीवाय विचरते मन्ह्ताङ. नीवाय विचरते अव पुटटाङ. अदिनेनाह्क निमान डीसाता, मानता, बेरा लावता लायकतोनिन आंदिन,” इनजोर इन्ह्तोर.
बहु साकुर केवाल तना माल्काह्क रेयिस मनदना लेह्का, माकु देवुळताहि रेय वसनद जीवा दोर्कताया? आयो! मावा जीवातगा मनदनद पवित्र जीवा, माकु देवुळताङ मग़्क-मयास्क आनाह कीता. अदिनेनाह्क देवुळतुनु, ए नावा बाबानिन इनजोर, केय पग़यह्नल.
माट देवुळताङ मग़्कनल आताह्कु, देवुळि तना मग़ना जीवातुन, मावा जीवातगा लोहता. अद जीवा अगा देवुळतुन “बाबा! बाबा!” इनजोर केयसोर मन्ह्ता.
अव जोरते इद्रम इताङ: “मन्कलोर इद गोरेपिलातुन हव्किस मतोर, मति इंजेके अदिकर तानाये, सबे मालसोम तानाये, बुदि तानाये, लाव तानाये, मान तानाये, डीसा तानाये, तान जोहर कीकल, अदे अद्रम कीयना लायकता आंदु,” इनजोर इताङ.
मीट पापमतोरिर मन्ज तेला, मीवाङ पिलाङ-पेकोरिह्क बेसता मादुन ईयलाह पुह्निर, इतेके मीवा देवुळदीपतोग़ बाबाल, ओन ताल्ह्कवालोरिह्क बेचोटा बेसतल माल ईयनोग़!
नना मीक निटम वेहतह्नन, नावा बाबाना राजेमते मीट बारा, ऐंगे पया पूना रीतते अंगुर जोमा उनाह्जोमु, नेटाहि नना तेन उनोन आयकन,” इन्जि येसु इतोग़.
अद्रमे इद बूमते बोने मीटु ‘बाबा’ इन्जि मान एमाटु, बाराह्क इतेके देवुळदीपते मनवाल मीवा बाबाल, ओन्के इद्रमता मान ईयनद ओप्पिह्ता.
इद्रमलेह्का मीवाङ सेतेम कबस्क लोकुरा मुनेह वेह्चलेह्का दिसिङ. अस्के ओर अव कबस्किन ऊळिसि, देवुळदीपते मनवाल मीवा बाबान मान ईयनुर.
आयो, नना इंजेके इग्डाह बाबानगा अन्जि इनदकन, “बाबा नना देवुळता अडम ओसो नीवा अडम पापम कीतन.
मीटु “ए बाबा!” इन्जि केयिसि मोळ्कनद देवुळि, बेस्केने मोकम ऊळिसि नेयम केवो, अद मीवा ताकमुळतुन ऊळिसि नेयम कीस्ता. अदिह्के मीटु इद दुनियाते पय्नम अनवाना लेह्का आसि, रेंड दियाङ मनदह्पा, देवुळतुन रेयिसि ताकाटु.
बेस्केन डोलवदु अदे, अद बोग़े एवया पग़वद वेह्चतगा मन्ह्ता, तान बोग़े मन्कल ऊळोग़, ओसो बेस्केन ऊळ वने पग़वोग़, ताने सबेटोर मान ईयिर. राजेम कीयनद लाव, अमेसा-अमेसातुह्क तानाय मनि. अहे आयि.
अस्के ओग़ पेकाल, ‘बाबा! नना देवुळता अडम ओसो नीवा अडम पापम कीतन. इंजेके नीवा मग़ि इनदलाह ओप्पोन,’ इतोग़.
“देवुळदीपतगा मनदनद देवुळतुह्क मान आयि. नेदगा तान्क विचर वातोर मन्कलोरिह्क सुकम आयि,” इनजोर इताङ.
“ओकावेला मीट लोकुरा कसुरतुन मापि कीतिर इतेके, मीवा पोग़ोटोग़ बाबाल मीवा कसुरतुन वने मापि कीयनोग़.
मति मीट बेस्के देवुळता संगे वळ्ह्कलाह इनजोर दाय्ह्निर अस्के, मीवा लोनलोप्पा नेङाटु, नेङिसि तेल्पतुन केहचि, मीट बोन्के दिसवा, मीवा देवुळदीपतोग़ बाबाना संगे वळ्ह्काटु. अस्के मीवा दिसवद कबळतुन ऊळवाल बाबाल मीक इनम ईयनोग़.
अदिह्क बेद्रम मीवा देवुळदीपतोग़ बाबाल पूरा सेतेम मन्ह्तोग़, अद्रम मीट वने पूरा सेतेमते ताकाटु.
नना पोलुनन, येसु किर्स्तुना बळयिनन, ननाये इद सीटि रासवानन. नना मन्कना कयदे बळयिनन आयोन, ओसो मन्कना मेटे वने बळयिनन आयोन; मति येसु किर्स्तु, ओसो वेन हामुरताहि तेग़्किह कीतोग़ देवुळबाबाल, वेरे इर्वुर नाकु बळयि आयनोग़ इन्जि तासतोर.
अस्के (मरियालि ओनाङ काल्क अरताह्कु,) येसु इतोग़ “नावाङ काल्किन ओग़्ङिस मनमा मरिया, बाराह्क इतेके नना इंका वने बाबानेके पोग़ोन अनोने. मति निमा मावोर कग़यवालोरेके अन्जि ओरिन वेहा, ‘मीवा-नावा बाबानेके, मीवा-नावा देवुळतके नना पोग़ोन दाय्ह्नन,’” इन्जि येसु तान वेहतोग़.
पया ओग़ ओसो उंद मल्का अन्जि, देवुळतुन पार्तना कीतोग़, “ए बाबा, इद गोसा नाक एताय पोयतग़ा इतेके, नीवाय विचर मतपु पूरा आयि,” इनजोर ताल्ह्कतोग़.
ऊळाटु, कोळ्का पिटेह्कु बाता बिसद मन्ह्ताया? इले, तेला मति मीवा देवुळदीपतोग़ बाबाना विचरलेवा, अविस्कनग्डाहि उंद वने पोग़ोटाहि इळ्न अर्सि डोलो.